Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

   (Ι.Μ. Αλεξανδρουπόλεως-Χρήστος Γ. Παπαναστασίου)

"Θέλω να σας προτείνω και κάτι ακόμα: σας παρακαλώ, μη ποτίζετε με απελπισία τα νέα παιδιά. Μην τα στερείτε την ελπίδα, μην τα απογοητεύετε. Μην αφήνετε τη μιζέρια να πνίξει τις οικογένειές σας. Χρειάζεται να απαλλαγούμε από τον μαρασμό που επιβάλλει η τηλεόραση. Δώστε στα παιδιά σας ελπίδα, δώστε τα θάρρος, δείξτε τα προσανατολισμό, δείξτε τα ουρανό.    

Αυτό θα πει Ανάσταση! Ένας κόσμος πεσμένος που σηκώνεται. Ένας κόσμος πεθαμένος που αποφασίζει να ζήσει ξανά!

Αυτό μας χρειάζεται, σήμερα, περισσότερο από οποτεδήποτε", αυτό τονίζει μεταξύ άλλων στο Πασχάλιο μήνυμά του ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος. 

Ολόκληρο το μήνυμα του σεβασμιωτάτου έχει ως ακολούθως:

ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ 2012

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Χριστός ἀνέστη! 

«Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει».

Ἀνάσταση! 

Ἐπιτέλους ἀκούεται ἡ λέξη Ἀνάσταση μέ τό πραγματικό καί βαθύ περιεχόμενό της.

Ἐπειδή πολλοί παραχαράσσουν τήν οὐσία τῆς λέξεως, προκειμένου νά ἐκτρέψουν τίς λαϊκές μάζες

πρός τά δικά τους συμφέροντα,ἤ γιά νά ναρκώσουν τά πλήθη,πρέπει νά προσδιορίσουμε τό οὐσιαστικό της νόημα.

Ἀνάσταση! 

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι για την Εκκλησία μας αφορμή να θυμηθούμε τον Μυστικό Δείπνο, την παράδοση δηλαδή του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την προδοσία του Ιούδα, αλλά και την υπερφυή προσευχή του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, να μην Τον αφήσει να πιει το ποτήρι του Πάθους, αλλά και την υπακοή Του σ’ Αυτόν. Το γεγονός όμως που δίδει διδάγματα στη ζωή μας είναι η ταπείνωση του Χριστού, ο οποίος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, πριν φάνε μαζί για τελευταία φορά. Στα καθίσματα του Όρθρου της ημέρας (Μ. Τετάρτη εσπέρας) ψάλλουμε χαρακτηριστικά: “Ο λίμνας και πηγάς και θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν εκπαιδεύων αρίστην, λεντίω ζωννύμενος μαθητών πόδας ένιψε, ταπεινούμενος υπερβολή ευσπλαχνίας”. Ο Δημιουργός του κόσμου ταπεινώνεται από την υπερβολική ευσπλαχνία Του για μας, αλλά και μας διδάσκει την άριστη οδό της ταπείνωσης.  

Κατά την Μεγάλη Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Κυρίου, καθώς και τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του.

Δύο μέρες πριν το Πάσχα, καθώς ο Κύριος ανέβαινε προς τα Ιεροσόλυμα, κι ενώ βρισκόταν στο σπίτι στου λεπρού Σίμωνα, τον πλησίασε μια πόρνη γυναίκα κι άλειψε το κεφάλι Του με πολύτιμο μύρο. Η τιμή του ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια, πολύτιμο άρωμα και γι' αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ' όλους ο Ιούδας. Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, για να μην αποτραπεί απ' το καλό της σκοπό. Ανέφερε μάλιστα και τον ενταφιασμό Του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ιούδα από τη προδοσία, αλλά μάταια. Τότε απέδωσε στη γυναίκα την μεγάλη τιμή να διακηρύσσεται το ενάρετο έργο της σε ολόκληρο την οικουμένη.

 

Την Μεγάλη Τρίτη το βράδυ, όπου στους Ιερούς Ναούς ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης, η Εκκλησία μας παρουσιάζει την μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας και την προδοσία του Ιούδα. Εντυπωσιακή η αντίθεση! Από τη μια μεριά, μια γυναίκα βυθισμένη στη λάσπη της αμαρτίας συναισθάνεται την αμαρτωλότητά της και, με δάκρυα συντριβής, μετανοεί και ζητά συγχώρεση από τον Κύριο. Από την άλλη, ένας μαθητής του Χριστού, ένας από τους Δώδεκα που καθημερινά είχε την μεγάλη ευλογία να ζει κοντά στον Κύριο, υποκύπτει στο πάθος της φιλαργυρίας και προδίδει τον δάσκαλό του, αυτόν τον ίδιο τον Θεό.

Προσέξτε, μάς επισημαίνει η Εκκλησία. Αυτός που πραγματικά αγαπά τον Ιησού, δεν εμπιστεύεται τα πάθη του, δεν Τον προδίδει με τις πράξεις της ζωής του, αλλά με συντριβή πλησιάζει κοντά Του και ζητά το έλεος και την ευσπλαχνία Του. 

(εκ της Ι.Μ) Πολλά ειπώθησαν και εγγράφησαν από τα Μ.Μ.Ε δια την αυτοκτονία του. Εμείς σημειώνουμε και υπογραμμίζουμε μόνον τούτο. Η ΠΑΤΡΙΣ Πύργου έγραψε ( 7-4-2012, σελίς 24):"Κατόπιν δικής του επιθυμίας, η κηδεία του αυτόχειρα συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλια θα είναι πολιτική.  Σήμερα στις 2 το μεσημέρι, συγγενείς και φίλοι θα αποχαιρετήσουν τον Δημήτρη Χριστούλα στον αύλειο χώρο του Α' Νεκροταφείου Αθηνών. Μετά την «τελετή», η σορός του θα μεταφερθή στην Βουλγαρία για να αποτεφρωθή."

Μεγάλη Δευτέρα σήμερα και ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός πορεύεται προς το πάθος, δια να απαλλάξη εμάς από τα πάθη, την αμαρτία και τον θάνατον. Γιατί ο άνθρωπος πλάστηκε για την ζωή. Την πρόσκαιρη και την αιώνια. Γι' αυτήν πρέπει να αγωνίζεται και ΠΟΤΕ για τον θάνατον. Τούτο όμως χρειάζεται πίστι εις τον δι’ ημάς Παθόντα, Ταφέντα και Αναστάντα Κύριον.

Δια τούτο μέγα λάθος η αυτοκτονία του ανωτέρω συνταξιούχου Φαρμακοποιού. Παράδειγμα προς αποφυγήν. Τον περαιτέρω σχολιασμό αφήνουμε σε σας. Εμείς μόνον ακόμη θα υπενθυμίσουμε τα λόγια της Αγίας Γραφής: «Τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών». ( Ρωμαίους ΣΤ 23). 

(π. Χρήστος Πυτιρίνης)  Κυριακή των Βαΐων, παίρνουμε τα βάγια στα χέρια μας και εορτάζουμε την ένδοξη και θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.

Έχουμε όμως κατανοήσει τί είναι και τί έκανε για εμάς ο Χριστός;Γιατί η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί το εγκόσμιο τέλος και την κορύφωση του έργου Του, του σωτηρίου έργου Του για εμάς;Ο Χριστός πορεύεται προς το θάνατο, θυσιάζοντας τον εαυτό Του και χύνοντας το πανάγιο αίμα Του.

Βιώνοντας αυτή την πραγματικότητα, αναλογιζόμαστε τί θα μπορούσε να κάνει περισσότερο για εμάς απ’ αυτή τη θυσία; Τί άλλο τρόπο θα εύρισκε, για να μας κάνει να πιστέψουμε ότι είναι η σωτηρία μας;Γιατί ο Χριστός είναι ο σωτήρας μας και ο λυτρωτής μας. Αυτός που έδωσε ολόκληρη την ύπαρξή Του για τον άνθρωπο. Θα ήταν λοιπόν τουλάχιστον επιπόλαιο και χαζό να  αφήσουμε όλη αυτή τη θυσία να πάει χαμένη.

Μιλώντας για το δικό Του Σώμα, δηλαδή για την ύπαρξή Του, εννοούμε τη θεία Ευχαριστία, όπου εκτελείται το μυστήριο της μεγάλης δωρεάς Του και καλεί όλους μας να μετέχουμε. Είναι η θεία κοινωνία του Σώματος και του Αίματός Του, και παρέχεται για συγχώρηση των αμαρτιών και για την αιώνια ζωή.

Έτσι, καθώς αρχίζει η Mεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Χριστού,  

Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου

Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου τα πάντα ανατρέπονται. Ο υλικός εφησυχασμός των προηγουμένων δεκαετιών όπου δέσποζε ο άκρατος καταναλωτισμός και το δανεικό πλαστικό χρήμα και κυρίως η απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό, και η απόλυτη εμπιστοσύνη του ανθρώπου στις δικές του δυνάμεις, μας οδήγησαν στην σημερινή οικονομική, ηθική και πνευματική καταστροφή.

 Οι μεγαλοτραπεζίτες και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα δεκαετιών, απέσυρε ξαφνικά την καλά στημένη και δελεαστική, δήθεν παραδείσια, εικόνα του πλουτισμού και της κατανάλωσης, και τότε ο χωρίς πνευματικά και ηθικά εφόδια άνθρωπος έμεινε κενός, αδύναμος, απελπισμένος, κατάντησε αγανακτισμένος να φωνασκεί στις πλατείες και να ζητεί από εκείνους που τον αδίκησαν και τον διέφθειραν την απονομή της δικαιοσύνης. Άρα η ζωή μας έγινε ένα ανυπέρβλητο αδιέξοδο.

Του Σεβ. Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

( Περιοδικό ΑΛΙΕΥΣ) 

Οἱ Ἕλληνες στὰ τετρακόσια χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς εἶχαν στηρίξει τὴ Πίστι τους καὶ τὴν ἐλπίδα τους γιὰ σωτηρία καὶ ἐλευθερία στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστόν, τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου καὶ αὐτὴ ἡ Πίστι ἦταν ἐκείνη ποὺ γιγάντωσε τοὺς ἡρωικοὺς Προγόνους μας καὶ ἐπέτυχαν τὸ θαῦμα τοῦ 1821 καὶ ἔφεραν τὴ λευτεριὰ στὸ σκλαβωμένο Γένος.

Γι’ αὐτὸ μὲ τὴν συνείδησιν αὐτὴν ὅτι ὁ Χριστὸς ἐνίσχυσε τὸν ἀγῶνα τους καὶ ἐλευθέρωσαν τὴν Ἑλλάδα ὅταν ἐδημιούργησαν τὸ ἐλεύθερο Κράτος τους καὶ συγκρότησαν τὴν διοίκησί τους στὴν Τετάρτη Ἐθνικὴ Συνέλευσι ποὺ συνῆλθε στὸ Ἄργος τὴν 31ην Ἰουλίου 1829 δὲνπαρέλειψαν νὰ ὁμολογήσουν τὴν εὐγνωμοσύνην εἰς τὸν Θεὸν γιὰτὴν ἀνεπανάληπτη εὐεργεσία ποὺτοὺς ἔκαμε, νὰ χαρίσει τὴν Ἐλευθερία τῆς Πατρίδος καὶ μὲ τὸ Η’ψήφισμά της ἔκαμαν τὸ Τάμα τοῦἜθνους πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστόν, ποὺ ἔχει ὡς ἑξῆς: 

Του Μητροπολίτη Σύρου Δωροθέου Β΄ 

Μια από τις μοναδικότητες του Χριστιανισμού είναι ότι δεν αποτελεί εθνική θρησκεία, δεν οριοθετείται από γεωγραφικούς περιορισμούς και δεν περιορίζεται από εθνικές ή και γλωσσικές ιδιαιτερότητες, όπως ο Εβραϊσμός, ο Μωαμεθανισμός ή τα θρησκεύματα της Άπω Ανατολής…

   Η Εκκλησία του Χριστού είναι Καθολική, το προσκλητήριό Της παγκόσμιο και η γλώσσα Της διεθνής, γιατί είναι η γλώσσα της ψυχής.

   Κάθε εθνική ομάδα και κάθε λαός βλέπει στο πρόσωπο του Χριστού τον προσωπικό και συλλογικό του σωτήρα και οδηγό, μεταφράζει το μήνυμά του στις δικές του ανάγκες και τη δική του ιδιομορφία και ψυχοσύνθεση, ώστε ο καθένας να βλέπει στον άσημο μαραγκό της Ναζαρέτ τον εκφραστή των εθνικών του πόθων και οραματισμών.

   Το αυτό συνέβη και με τον Ελληνισμό,