Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

Βαρυσήμαντη ομιλία, με θέμα «Παιδεία και Κρίση», εκφώνησε σήμερα στη Σχολή Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, σε εκδήλωση για την συμπλήρωση 10 ετών λειτουργίας του Τμήματος, κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η τελετή αναγόρευσης του Καθηγητού κ. Κωνσταντίνου Βαμβακά σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος. Στην εκδήλωση ο κ. Ιγνάτιος εκπροσώπησε τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.

Ο Σεβασμιώτατος, παίρνοντας αφορμή από την Ευαγγελική παραβολή του καλού Σπορέως, σημείωσε ότι σήμερα στην πατρίδα μας «Σε καιρό σοδειάς βρισκόμαστε πλέον κι εμείς… από σπορά στο μυαλό και τις καρδιές νέων ανθρώπων, που όλοι μας, ο καθένας μέσα από τον δικό του ρόλο, πραγματοποιήσαμε. Σπορά παιδείας, αξιών, προτύπων και οραμάτων…» Αναφερόμενος στην απογοητευτική καρποφορία αυτής της σποράς επεσήμανε «το μέγα αρχικό λάθος: Το λάθος της επιλογής του σπόρου και του τρόπου της σποράς… Η κοινωνία σήμερα είναι μάρτυρας της Παιδείας που την έθρεψε…»

Στη συνέχεια χαρακτήρισε την Παιδεία «Μοναδική ελπίδα, αλλά και πανίσχυρο όπλο αληθινής αντίστασης. Αυτός είναι ο σπόρος, που καθορίζει τους καρπούς της κάθε γενιάς… Και ενώ ο κάθε λογικός άνθρωπος, πριν σπείρει, φροντίζει να μάθει, ο κάθε σπόρος, τί φυτό θα του δώσει, εμείς, την κρίσιμη στιγμή της σποράς, θεωρήσαμε περιττή την ερώτηση, «τί ανθρώπους θέλουμε να διαμορφώσουμε;»

Ακολούθως περιέγραψε την παθογένεια της σύγχρονης Ελληνικής Παιδείας: «Όταν επί τρεις δεκαετίες αλλάζαμε και ξαναλλάζαμε τα συστήματα και επιτρέπαμε, οι χώροι της σπουδής να μεταβάλλονται σε αρένες κομματικών προγυμνασμάτων, ούτε χρόνος, ούτε δυνάμεις περίσσεψαν για μια σοβαρή συζήτηση γύρω από το τί λειτούργησε στο παρελθόν, με τί διδάγματα, θετικά και αρνητικά μάς προίκισε μια ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων, τί καθορίζει την ταυτότητά μας, τί νοηματοδοτεί τη ζωή μας, πώς θα μάθουμε να συνυπάρχουμε, να συνεργαζόμαστε, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον… εμείς ήμασταν που αποθεώσαμε την μετριότητα, στιγματίσαμε τη διαδικασία ανεύρεσης των εξαιρετικών προσόντων και αδιαφορήσαμε για διαδικασίες ενεργοποίησης δεξιοτήτων, επενδύοντας μόνο στη μνήμη και στην απίστευτα βαρετή αναπαραγωγή γνώσεων, αμφίβολης κιόλας ποιότητας. Αναγνωρίζουμε την ανάγκη αυτοκριτικής και διόρθωσης των κακώς κειμένων, εμείς όμως ήμασταν που αρνηθήκαμε να μετρηθούμε με ένα μέτρο σταθερό, μια κλίμακα αξιών και επιδόσεων, ένα σύστημα αξιολόγησης, μετατρέποντας σε υπέρτατο κριτή έναν καχεκτικό και βολεμένο εαυτό. Λυπούμαστε, που τόσο εύκολα υποκύψαμε στον καταναλωτισμό, εμείς όμως ήμασταν, που αποκλείσαμε από τους χώρους της σπουδής τη χαρά της πρωτοβουλίας και της δημιουργίας. Μάς πανικοβάλλει μια νεολαία, που δεν ξέρει να εκτιμά, που έμαθε μόνο να αγχώνεται, χωρίς να απολαμβάνει το ταξίδι για την Ιθάκη της γνώσης, μια νεολαία βέβαιη, πως μια καλή γνωριμία είναι το καλύτερο διδακτορικό,  εμείς όμως ήμασταν που δαιμονοποιήσαμε τη λέξη «όρια» και τη λέξη «σεβασμός», κληρονομώντας στην επόμενη γενιά την ισόβια εφηβική μας ανωριμότητα να θέλουμε τα πάντα, τώρα και  δωρεάν, και από κόστος και από κόπο. Το κάθε εμπόδιο στο «θέλω» μας έγινε εχθρός, που έπρεπε να εξολοθρευτεί…»

Στο σημείο αυτό επεσήμανε τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο Δάσκαλος για την ανατροπή της κατάστασης, αρκεί να επιλέξει τον δρόμο της θυσίας: «Πίσω από κάθε αληθινή πρόοδο του κόσμου, σε κάθε επίπεδο, κοινωνικό, επιστημονικό, πνευματικό, κρύβεται μια θυσία. Αυτό το ξέρουν, όλοι όσοι έθεσαν το εαυτό τους στη υπηρεσία ενός μεγάλου σκοπού. Αυτό ισχύει και για το κάθε εκπαιδευτικό σύστημα. Πίσω από τις υποδομές, τα κονδύλια, τους σχεδιασμούς και τις ρυθμίσεις, πίσω από κάθε εκπαιδευτική, μορφωτική και ευρύτερα, πνευματική σοδειά, κρύβεται το πρότυπο και η θυσία ενός δασκάλου. Και θάνατος για ένα δάσκαλο δεν είναι να πέσει ματωμένος στο δρόμο για τους μαθητές του – αν και δεν είναι λίγα και αυτά τα περιστατικά μέσα στην ιστορία - Θάνατος για τον δάσκαλο είναι να κάνει το μυαλό και την καρδιά του γέφυρα, που πάνω του θα πατήσει ο μαθητής του για να γευτεί ένα καλύτερο κόσμο…Θάνατος για το δάσκαλο είναι το ξεπέρασμα της μονοτονίας, αλλά και της δίψας του για εξουσία και ανέλιξη, πάση θυσία. Θάνατος για το δάσκαλο είναι να ξέρει να παραμερίσει, δίνοντας αρχοντικά και περήφανα τη θέση του στους νεώτερους που βγήκαν απ΄ τα χέρια του. Θάνατος για τον δάσκαλο είναι να μην πάψει ποτέ να είναι μαθητής των μαθητών του...»

Και κατέληξε ως εξής: «Σήμερα, στη δική μας πράξη, στη δική μας υπέρβαση, στη δική μας θυσία, θεμελιώνεται το μέλλον. Εσείς κι εγώ και όλοι μας αποφασίζουμε σήμερα αν οι ζωές μας θα γίνουν στέρεες γέφυρες να περάσει πάνω από την άβυσσο η πιο ταλαντούχα, η πιο προικισμένη, η πιο ελπιδοφόρα γενιά της ιστορίας μας. Η γενιά των σημερινών θρανίων και των σημερινών αμφιθεάτρων. Και θα περάσει!»

Εκ του Γραφείου Τύπου 

Ο μητροπολίτης Πειραιώς με ανακοίνωσή του απαντά σε όλους εκείνους που επιχειρούν να τον φιμώσουν αφού αδυνατούν να αντικρούσουν θεολογικά κείμενά του με τα οποία αποδεικνύει τις «αδυναμίες» του Ιουδαϊσμού και του Ισλαμισμού.

Η ανακοίνωση του μητροπολίτη Σεραφείμ έχει ως ακολούθως:

«Ὑπείκων εἰς τόν σωτηριώδη λόγο τοῦ ἐνσαρκωθέντος Κυρίου ὅτι τά μέλη τοῦ σώματός Του πρέπει νά εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου καί ἡ βίοτή τους νά ἀποδεικνύει καθημερινῶς τόν συντονισμό της πρός τήν Εὐαγγελική ἀλήθεια ὡς «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. 5:13-14) χρεωστῶ ὡς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας νά γνωστοποιῶ τά κατ’ ἐμέ εἰς τούς διακονουμένους ὑπό τῆς ἀναξιότητός μου.

Ὅπως πρό ὀλίγου χρόνου τά λεγόμενα «ὁμοερωτικά» σωματεῖα μέ εἶχαν ἐγκαλέσει ποινικά διά δῆθεν ἐξύβρισή τους ἐπειδή ὁμιλῶ ἐναντίον τῆς θανασίμου  

ierovima- “Ευχόμεθα ό,τι το καλύτερο και ό,τι το συμφερότερο”, είπε με νόημα ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος προς το κοινοβουλευτικό σώμα, μετά το πέρας της τελετής ορκωμοσίας των βουλευτών.

Ευχή που απευθυνόταν κυρίως προς τον πρωθυπουργό κ. Παναγιώτη Πικραμμένο και το ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο, τους προέδρους των κομμάτων και λιγότερο στους βουλευτές αφού η θητεία τους θα λήξει αύριο Σάββατο.

Νωρίτερα ο αρχιεπίσκοπος, στο Προεδρικό Μέγαρο, είχε τελέσει την ορκωμοσία των νέων υπουργών, όπου αίσθηση προκάλεσε ο τρόπος που χαιρέτησαν οι δύο κυρίες υπουργοί τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Στην τελετή έναρξης του 39^ου Πανελληνίου Νοσηλευτικού Συνεδρίου, που διοργανώνει ο Εθνικός Σύνδεσμος Νοσηλευτών Ελλάδος, στον Πολυχώρο Τσαλαπάτα στον Βόλο, μίλησε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, με θέμα "Η συμβολή της Εκκλησίας στην Υγεία". 

Ο Σεβασμιώτατος εξήρε το λειτούργημα του Νοσηλευτού, το οποίο, όπως είπε «επιστρατεύει τα πιο λεπτά αἰσθήματα της ανθρώπινης ψυχής, τη συμπόνοια, τη θυσία, την αυτοπροσφορά» και τόνισε ότι «η Εκκλησία δεν περιορίζει τα ενδιαφέροντά της μόνο στην ψυχή του ανθρώπου, αλλά τα επεκτείνει και στο σώμα του, το οποίο και αξιοκρατικά τιμά ως βασικό στοιχείο της ανθρώπινης υπόστασης...»

Στη συνέχεια παρέθεσε «έξι σημεία θεσμικών πνευματικών πρακτικών της Εκκλησίας, που προσφέρουν ὑπηρεσίες στη διατήρηση της υγείας της ψυχής αλλά και του σώματος, που συνιστούν, τρόπον τινά, μια μορφή προληπτικής Ιατρικής». Αυτά είναι: 

Άρθρο του Νικολάου Γεωρ. Κατσούλη-κλασσικού φιλολόγου 

«Tο μοναστήρι να ‘ναι καλά,και από καλογέρους…» 

Θυμόσοφος ο λαός. Έχει στο γονιδίωμά του, ή τουλάχιστον είχε, μια αποκρυσταλλωμένη πείρα, που σε εποχές ως η σημερινή, θα μπορούσε, αν όχι θα έπρεπε απαρεγκλίτως , να αποτελή κανόνα και οδηγόν, άγραφον νόμον, που να οδηγή τα βήματά μας. Πείρα που προέκυψε από σφάλματα, αγώνες και θυσίες του παρελθόντος, πείρα θαυματουργή που μπορεί να καταστή σωτήρια, βγαλμένη από τους πατέρες μας. Παλαιά πράγματα θα καγχάσουν μερικοί, μα διαπιστωμένα όποιος δεν ακούη την συμβουλή των παρελθόντων, όποιος δεν αξιοποιεί τον θησαυρόν που με μεγάλη στοργή μας επιδαψίλευσαν εκείνοι, τότε μένει  πένης και δυστυχισμένος.

Άντεξεν το έθνος συμφορές γιγαντιαίες, κολοσσιαίες. Η σύγχρονη στενόχωρη κατάστασις ίσως θα εφάνταζεν μπροστά τους παιδικόν παίγνιον. Πώς διήλθεν από εκείνες τις κρίσεις το γένος; «Δεν έχω τίποτα άλλο στον νού, πάρεξ ελευθερίας και γλώσσας» είπεν ο εθνικός ποιητής δίδοντας απάντησιν στο ποιά είναι τα εχέγγυα της σωτηρίας, όπως και «με την πίστην του Χριστού την αγία» που είπαν άλλοι. Ιδού οι πυλώνες, οι βράχοι επί των οποίων στηριζόμενον το έθνος άντεξε τα κύματα της καταστροφικής αβύσσου, η παιδεία η ελληνική και η πίστις μας.

Την παιδείαν και την γλώσσαν μας την αλλοιώνουν χρόνια τώρα και μαζί μ’ αυτά και τον κόσμον μας. Δεν είναι πια αυτός εθνικός, ελληνικός. Είναι κοσμοπολιτικός ο κόσμος μας και κάθε μέρα που διέρχεται και πάει τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά που κάποτε τον έκαναν να ξεχωρίζει από μυριάδες άλλους κόσμους τον εγκαταλείπουν, σβήνονται και χάνονται. Η νέα τάξις ήθελεν να είναι ο νέος κόσμος μαζικός, μαζοποιημένος, ίσιος, ισοπεδωμένος. Έμενε η πίστις. Το μοναστήρι να ναι καλά…

Έλα που όμως κι αυτό πια δεν είναι καλά! Τι μας έλεγε η πεποίθησίς μας; Ότι εφόσον υπάρχουν τουλάχιστον άνθρωποι που πίστευαν στην πίστη του Χριστού την αγίαν, όπως μας την παρέδοσαν οι πατέρες μας, ανά πάσαν στιγμήν θα εδυνάμεθα να γίνουμε και υπερασπιστές της ιδιαιτερότητάς μας, καλόγεροι, μαχητές πίστεως. Ή εφ’ όσον υπήρχαν καλόγεροι που φρόντιζαν να μένη άσβηστη η φλόγα της πίστεως, άνθρωποι ταγμένοι στην υπηρεσία του Θεού, το μοναστήρι, η κιβωτός της σωτηρίας μας, ανά πάσαν στιγμήν θα υπήρχεν και η δυνατότης να πάμε να καταταγή ο καθένας μας στον στρατό του Κυρίου και θα σωζώμασταν. Τι απ’ αυτά απέμειναν;

Πατριάρχες μοιράζουν στους αλλοθρήσκους ως δώρον φιλίας το «ιερόν» των βιβλίον το κοράνι, εμμέσως αναγνωρίζοντάς το ως ιερόν, πατριάρχες πάλι και δεσπότες συμπροσεύχονται μαζί των, εμμέσως λεγοντάς μας, ότι υπάρχουν κι άλλες σωτήριες εκκλησίες κι ότι υπάρχουν φεύ, κι άλλοι θεοί, παπάδες κάνουν συναυλίες εντός ναών και μύρια τόσα βέβυλα. Οι καλόγεροι δεν κρατούν πια την πίστη. Κι εμείς; Τι να πούμε για τους εαυτούς μας; Όποιος λατρεύει τον Θεό των πατέρων μας κατήντησε γραφικός, ρωμαντικός, ονειροπόλος, ζηλωτής, παραδοσιόπληκτος. Κι όμως, όταν κάποτε πίεσαν τον φιλόσοφον Καρτέσιον που ήταν πιστός καθολικός να γίνη διαμαρτυρόμενος, εκείνος τους απήντησε: «θα μείνω πιστός στην πίστη του βασιλέως μου». Αν ήμασταν πιστοί και οι βασιλείς μας ίδιοι θα ήτανε. Για να είμαστε άπιστοι όμως και χλιαροί τη πίστη τέτοιους κυβερνήτες έχομεν. Δεν χρειαζόμαστε άλλες αποδείξεις της απιστίας μας. Οι κυβερνήτες μας δεν ξέρουμε σε ποια είδωλα πιστεύουν. Βγήκε ο πρώην υπουργός οικονομίας και αρχηγός κόμματος και είπεν ξεκάθαρα: «ο θεός της Ελλάδος να βάλη το χέρι του». Δεν μας είπεν όμως ποιος είναι αυτός. Εδίστασε να τον κατονομάση. Είναι ο τριαδικός θεός μας; Είναι ο μέγας τέκτονας του συμπαντός που πιστεύουν αυτοί; Ο θεός της Ελλάδος ήταν κάποτε του κόσμου, ο ένας και μοναδικός, ο τριαδικός και μόνος αληθινός. Σήμερα έγινε της Ελλάδος, ένας έλλην θεός.

Και ξαναπιέσανε τον φιλόσοφον Καρτέσιον πιο πολύ να αλλαξοπιστήση και τότε αυτός αγανακτισμένος τους είπε πιο έντονα : «αρνούμαι σας λέγω. Θα μείνω πιστός στην πίστη της παραμάνας μου». Ήταν ορφανός ο δύστυχος από μητέρα αφότου είχε γεννηθεί. Κι όμως δεν πρόδωσε εκείνην που του έδωσε το γάλα της. Εμείς προδώσαμε τους ίδιους τους πατέρες μας. Το μαναστήρι δεν είναι καλά λοιπόν και οι καλόγεροι λιγοστέψανε. Ο ένας και μοναδικός τριαδικός θεός να μας λυπηθή!

του Πρωτοπρ. Αναστασίου Δ. Σαλαπάτα  -Λονδίνο

Η Αγγλία είναι μια χώρα που έχει μεγάλη ευαισθησία σε θέματα ομοφυλοφίλων. Το θέμα που συζητείται ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι η πολιτική ένωση και πρόσφατα άρχισε να συζητείται και ο γάμος ομοφυλοφίλων.

Η πολιτική ένωση ομοφυλοφίλων επιτρέπεται στην Αγγλία από το 2005. Η Αγγλική Κυβέρνηση άρχισε ήδη από τις 12 Μαρτίου 2012 μια ανοικτή δημόσια συζήτηση για το θέμα της γαμήλιας (κι όχι μόνο πολιτικής) ένωσης ομοφυλοφίλων. Στόχος της είναι η συζήτηση να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2015, οπότε ελπίζει να αρχίσουν να τελούνται τέτοιοι γάμοι.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε δημοσκόπηση του Μαρτίου 2012 το 43% της κοινής γνώμης υποστηρίζει τους γάμους ομοφυλοφίλων, το 32% υποστηρίζει την πολιτική ένωση, ενώ το 16% είναι εναντίον. Στην ίδια δημοσκόπηση διαπιστώθηκε πως 62% των ερωτηθέντων θεωρούν πως οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις έχουν την ίδια αξία με τις ετεροφυλοφιλικές.

Βέβαια η μεγάλη είδηση σε αυτή τη συζήτηση είναι η δυναμική (για πρώτη φορά στη σύγχρονη εποχή) ανταπόκριση όλων των Ορθοδόξων Δικαιοδοσιών που δραστηριοποιούνται στη Μεγ. Βρετανία, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας κ. Γρηγόριο, ο οποίος ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προεδρεύει του νεοσύστατου σώματος της Πανορθοδόξου Επισκοπικής Συνελεύσεως των Βρετανικών Νήσων και της Ιρλανδίας.

Η ανταπόκριση αυτή συνίσταται σε μια δισέλιδη επιστολή, μέσω της οποίας μεταφέρονται οι Ορθόδοξες απόψεις προς τη δημόσια συζήτηση που με πρωτοβουλία της άνοιξε η Αγγλική Κυβέρνηση. Ανάμεσα στις σκέψεις και στα επιχειρήματα που συμπεριλαμβάνονται στην εν λόγω επιστολή είναι και τα παρακάτω:

- Αναγνωρίζουμε ότι ζούμε σε μια πλουραλιστική κοινωνία και εκτιμούμε  την παραδοσιακή ανοχή της Βρετανικής κοινωνίας.

- Δεν μπορούμε να παραμένουμε αδιάφοροι στα εμφανή σημάδια των αρνητικών συνεπειών της αποδυνάμωσης της παραδοσιακής αντίληψης για την οικογενειακή ζωή.

- Η πρόταση να δοθεί ισότιμη νομική θέση, στις ενώσεις ατόμων των οποίων η σχέση δεν ανταποκρίνεται στη φυσική συμπληρωματικότητα των ανθρώπινων φύλων, δεν μας βρίσκει σύμφωνους.

- Αν οι προτεινόμενες ιδέες αρχίσουν να ισχύουν στην πράξη, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα θεωρήσουν πως η αλλαγή αυτή στην κοινωνική δομή της Βρετανικής κοινωνίας, θα αυξήσει την αίσθηση του πνευματικού αποπροσανατολισμού που παρατηρούμε, βλέποντας αυτή τη χώρα, μαζί με τον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο, να απομακρύνεται από τις πνευματικές ρίζες της Χριστιανικής Παράδοσης.

- Πιστεύουμε πως οι υπάρχουσες βιολογικές και φυσικές διαφορές ανδρός και γυναικός είναι ουσιαστικά στοιχεία για τη γαμήλια σχέση.

- Στο όνομα των Ορθοδόξων Χριστιανών αυτής της χώρας, μαζί και με εκείνους που είναι μέλη άλλων θρησκειών ή και καμμίας, και οι οποίοι συμφωνούν με το όραμά μας αυτό, καλούμε την Κυβέρνηση να εγκαταλείψει αυτό το άστοχο και περιττό εγχείρημα και να δώσει επείγουσα προσοχή σε πρακτικά μέτρα, που θα πρέπει να σχεδιασθούν με σκοπό την ενίσχυση του γάμου της οικογενειακής ζωής, τα οποία κατανοούμε ως απαραίτητη βάση για μία υγιά και δίκαιη κοινωνία.

 

-ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ-ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ ΟΛΩΝ-ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ!

Εισήγηση του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για το Μάθημα των Θρησκευτικών

ΠΡΟΣ ΤΗΝ

ΔΙΑΡΚΗ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Επί του "Υπομνήματος για το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου" της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για την εκπόνηση του νέου Προγράμματος

Μακαριώτατε,Σεβασμιώτατοι, τα τελευταία χρόνια διεξάγεται ένας διάλογος στην ελληνική κοινωνία περί του χαρακτήρος του μαθήματος των θρησκευτικών στα Σχολεία της Χώρας.

Ο διάλογος προέκυψε ως απάντηση αφ’ενός στο αίτημα για δημιουργική ανανέωση του μαθήματος και αφ’ετέρου στις προτάσεις ή απειλές βάσει συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας νομικών και πολιτικών κύκλων περί καταργήσεως του μαθή-ματος.

Από το 2002 στο πλαίσιο προστασίας των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, διαμορφώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας νέο καθεστώς για την χορήγηση απαλ-λαγής από το ΜτΘ σε ετεροδόξους και αλλοθρήσκους  με απλή δήλωση του κηδεμόνα ή του ενήλικου μαθητή "οτι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος, χωρίς να είναι υποχρεωτική η αναφορά του θρησκεύματος στο οποίο ανήκει".

Το 2008 τρείς Εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας και μιά ερμηνευτική διευκρίνηση του τότε Υπουργού, προσπάθησαν να εναρμονισθούν με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ανεξάρτητων Αρχών της Χώρας μας, που ήθελαν η απαλλαγή από το μάθημα να γίνεται με απλή διατύπωση του αιτήματος από τον ενδιαφερόμενο χωρίς άλλη εξήγηση.

Προξένησαν αλληλοσυγκρουόμενες και κάποτε έντονες ανακοινώσεις της ΟΛΜΕ, του Συνηγόρου του Πολίτη, της ΠΕΘ, των Θεολογικών Σχολών κ.α.

Με αφορμή αυτό το θόρυβο, άρχισαν να αποκρυσταλλώνονται και να προτείνονται κάποιες "μορφές" του ΜτΘ που, όπως ήταν αναμενόμενο, πυροδότησαν άλλες αντιπαραθέσεις και δημιούργησαν πολώσεις τόσο στην Εκπαιδευτική Κοινότητα όσο και σε Θεολογικούς κύκλους.

Οι «μορφές» του ΜτΘ που προτάθηκαν ήταν οι εξής:

Α. ΜτΘ με ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

(προτάθηκε από την ΟΛΜΕ, τον Συνήγορο του Πολίτη, κ.α)

Θέλει το ΜτΘ να είναι υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές επειδή:

1. ανταποκρίνεται στη νέα πραγματικότητα της σχολικής τάξης (μεγάλα ποσοστά    ετεροθρήσκων μαθητών, ετεροδόξων και θρησκευτικά αδιάφορων),

2. εξετάζει το θρησκευτικό φαινόμενο ως ιστορική και παρούσα πραγματικότητα,

3. διασφαλίζει τον ελεύθερο σχηματισμό οποιασδήποτε θρησκευτικής συνείδησης,

4. εγγυάται την απουσία απαλλαγών και τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του μαθήματος,

5. κατοχυρώνει τα εργασιακά δικαιώματα των θεολόγων εκπαιδευτικών.

Επισημαίνεται ότι με τον θρησκειολογικό προσανατολισμό του ΜτΘ δεν συμφωνεί κανένας θεολογικός χώρος στην Ελλάδα, σήμερα.

Β. ΜτΘ με ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

(προτάθηκε από την ΠΕΘ κ.α.)

Θέλει το ΜτΘ να παραμείνει ομολογιακού τύπου, διότι:

1. η πλειονότης των μαθητών του ελληνικού σχολείου είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί,

2. το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα αναφέρει την ύπαρξη "επικρατούσας θρησκείας",

3. απόφαση του ΣτΕ (3356/1995) ορίζει ότι η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών πραγματοποιείται σύμφωνα με τις αρχές της Ορθοδόξου Χριστιανικής Διδασκαλίας,

4. η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη έχει διαμορφώσει καθοριστικά την πνευματική φυσιογνωμία της Ελλάδος,

5. σημαντικό ποσοστό γονέων επιθυμεί να λάβουν τα παιδιά τους θρησκευτική αγωγή στο σχολείο,

6. σημαντική μερίδα των αλλοδαπών μαθητών ενδιαφέρεται για την Ορθόδοξη Πίστη.

Γ. ΜτΘ με "ΑΝΟΙΧΤΟ" ή «ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ» ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

(προτάθηκε από τον Σύνδεσμο "Καιρός" κ.α)

Θέλει το ΜτΘ:

1. να είναι κοινή υποχρεωτική θρησκευτική εκπαίδευση για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές επιλογές τους,

2. να δίνει έμφαση στον γνωσιοκεντρικό-παιδαγωγικό και όχι στον ομολογιακό-κατηχητικό του χαρακτήρα,

3. να εδράζεται στην ερμηνεία, στην κριτική και στον διάλογο,

4. να εγγυάται την βιωσιμότητά του στο μέλλον.

                  Μακαριώτατε,  Σεβασμιώτατοι,

Νομίζω ότι οφείλουμε πιά να βγούμε από τα παραπάνω ερμητικά κλεισμένα σχήματα, όπως η γνωστή ψυχοσύνθεσή μας των Ελλήνων ύψωσε ως τείχη.

Χρειάζεται· 

α. αντλώντας από την εμπειρία μας ως ποιμένες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας,

β. αφουγκραζόμενοι την σημερινή κοινωνική και θρησκευτική πραγματικότητα της Πατρίδος μας, και

γ. σεβόμενοι τις ευαισθησίες της σημερινής σχολικής τάξης και της εκπαιδευτικής διαδικασίας, να σκεφτούμε τα εξής:

Η προϊούσα από ετών εκκοσμίκευση απομάκρυνε τους νέους μας από τις θρησκευτικές μας παραδόσεις, ενώ η πολυπολιτισμικότητα έφερε νέες ηθικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προκλήσεις στη Χώρα μας. Έτσι δημιουργήθηκε η σημερινή κατά γενική ομολογία, "κρίση αξιών", στην ελληνική κοινωνία,  για την αποκατάσταση της οποίας πρέπει όλοι να εργασθούμε υπεύθυνα.

Η σχολική τάξη αποτελεί σμικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Η πλειονότης των μαθητών του ελληνικού σχολείου είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όμως σε αρκετές περιοχές της Πατρίδος μας οι αλλοδαποί μαθητές με διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλάζουν σημαντικά την σύνθεση της σχολικής τάξης. Η ποικιλόμορφα διαμορφωμένη πρόταση για απαλλαγή από το ΜτΘ κάποιων μαθητών, έβγαλε από τις τάξεις κυρίως χριστιανόπουλα που ήθελαν να  «ελαφρυνθεί» το σχολικό τους Πρόγραμμα. 

Χρειάζεται να «παίξουμε» με λέξεις, προκειμένου να μην «χάσουμε» το μάθημα από τα σχολεία μας.

Εὐσεβάστως προτείνω· ὡς ΔΙΣ:

1. Να μην υιοθετήσουμε αυτούσια καμμιά από τις παραπάνω ετικέτες των μορφών του ΜτΘ προκειμένου να μην εμπλακούμε σε ήδη διαμορφωμένες και πολωμένες απόψεις, αλλά να εργασθούμε για τον συγκερασμό των θετικών στοιχείων ὀλων των προτάσεων.

2. Να επισημάνουμε σε όσους επιμένουν να μεταβληθεί το ΜτΘ σε θρησκειολογία, ότι τότε θα καταστρατηγηθεί το δικαίωμα των ορθοδόξων μαθητών για Ορθόδοξη Χριστιανική μόρφωση. Οι Έλληνες γονείς θέλουν τα παιδιά τους να μάθουν την Ορθόδοξη Χριστιανική μας Πίστη και Παράδοση από το σχολείο.

Φυσικά, η Κατήχηση του λαού μας είναι κυρίως έργο δικό μας, των Επισκόπων και των Ιερέων και δεν έχουμε την πρόθεση να το  εκχωρήσουμε σε εκπαιδευτικούς.

3. Να επισημάνουμε σε όσους επιμένουν να μεταβληθεί το ΜτΘ σε ομολογιακό, ότι εάν υπονοούν «Ορθόδοξη Κατήχηση», τότε ανοίγουν τις πόρτες του σχολείου σε αλλοθρήσκους και αλλοδόξους θεολόγους. Η προταθείσα εισαγωγή ενός εναλλακτι-κού μαθήματος για τους αλλοδαπούς, δεν είναι εφικτή στην εκπαιδευτική πραγμα-τικότητα της Χώρας μας, επειδή προσκρούει σε πρακτικές δυσκολίες (σχολικές αίθουσες, συγγραφή πρόσθετων εγχειριδίων, εναρμόνιση με το σχολικό Πρόγραμμα). Θα ωθήσουμε ως μοναδική λύση, την κατάργηση του ΜτΘ.

4. Να επιδιώξουμε, να είναι η Ορθόδοξη Θεολογία κέντρο του ΜτΘ χωρίς απαραίτητα η μεθοδολογία του μαθήματος να είναι «ομολογιακή».  Το σχολείο δεν μπορεί να απαιτεί την διατράνωση της Πίστεως των μαθητών επειδή η Πίστη δεν αξιολογείται εκπαιδευτικά ούτε βεβαίως μπορεί να βαθμολογηθεί.

5. Να ζητήσουμε, το ΜτΘ να εμφανίζει σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές το πολιτισμικό μέγεθος της Ορθοδόξου βιοτής καθώς αυτή διαποτίζει την ελληνική κοινωνία και είναι «αγαθό εν κινήσει». Ο αλλόθρησκος μαθητής στη χώρα μας, όπως θα διδαχθεί για τον Πλάτωνα, για την Αθηναϊκή Συμπολιτεία και τον Παρθενώνα, έτσι οφείλει να μάθει για τον Ιησού Χριστό, για την Ορθόδοξη Εκκλησία και την τέχνη της.

                Μακαριώτατε,  Σεβασμιώτατοι,

Το «μυστικό» της εύστοχης και αποδοτικής διδασκαλίας του ΜτΘ δεν είναι ούτε το σχολικό εγχειρίδιο, ούτε το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα.

Είναι ο εκπαιδευτικός που το διδάσκει.

Είναι κι εκείνος «λογικό πρόβατο» της εκκλησιαστικής μας ποίμνης και αποτελεί ιδική μας ποιμαντική ευθύνη η προσέγγισή του και η «κατά Χριστόν» καλλιέργειά του, ώστε:

Να μην μετατρέπει το μάθημα σε "εκκοσμικευμένη ηθική" εξοβελίζοντας  τον μυσταγωγικό του χαρακτήρα.

Να μην μετατρέπει το μάθημα σε "Επιτομή Θρησκευτικής Εγκυκλοπαιδείας" αφήνοντας αναπάντητες τις υπαρξιακές αναζητήσεις των μαθητών.

Να δίνει την δυνατότητα σε αλλοδαπούς ετεροθρήσκους μαθητές να γνωρίσουν αφ’ ενός την δική τους θρησκευτική πίστη και αφ’ετέρου την θρησκευτική και πολιτιστική παράδοση της Χώρας που τους δέχτηκε και τους φιλοξενεί.

Να θέτει βάσεις για εποικοδομητικό διάλογο με το «διαφορετικό» που, ούτως ή ἀλλως, συζεί με το «οικείο».

Να καλλιεργεί τον διάλογο μεταξύ διαφόρων θρησκευτικών παραδόσεων και να μελετά αντικειμενικά τις σχέσεις τους με την "εξ αποκαλύψεως" Εκκλησία του Χριστού.

Να επωάζει στην τάξη το δημοκρατικό πνεύμα και την πνευματικότητα της Παιδείας, τουλάχιστον σε επίπεδο θρησκευτικότητος.

Να αναλύει το παγκόσμιο θρησκευτικό φαινόμενο και να αναδεικνύει τον οικουμενικό και επίκαιρο λόγο της Ορθόδοξης Θεολογίας και των άλλων χριστιανικών παραδόσεων.

Να διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες των μαθητών μέσα από μια νέα καθολική προσέγγιση της γνώσης, η οποία εξάλλου ήδη είναι οικεία σ' αυτούς από τους σύγχρονους διαύλους ενημέρωσης.

Να προσφέρει λόγο ελπίδας και πρόταση ζωής στο σημερινό ελληνόπουλο.

Να διανθίζει το κάθε θέμα του με Πατερικά Κείμενα που θα ενισχύουν το στόχο του.

Να παρουσιάζει και να ερμηνεύει την ποικίλη εκκλησιαστική τέχνη στους μαθητές.

Μακαριώτατε  Ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί, Πατέρες καὶ Ἀδελφοί,

Με τις παραπάνω απόψεις και βιωματικές εμπειρίες που διαθέτω από τον τόπο καταγωγής μου, που είναι και η Επαρχία, που με αξίωσε ο Χριστός να διακονώ, μελέτησα το «Υπόμνημα για το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου» της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, που μας υπεβλήθη.

Οι παρατηρήσεις που καταθέτω, είναι επιγραμματικά οι εξής:

ο «Πρόγραμμα Σπουδών» για το ΜτΘ θα λειτουργήσει «πιλοτικά», όπως για όλα τα  σχολικά μαθήματα, σε ορισμένο αριθμό σχολείων, προκειμένου να αξιολογηθεί, να εξαχθούν συμπεράσματα και όπου χρειάζεται να τροποποιηθεί, πριν την καθολική εφαρμογή του.

Είναι «Πρόγραμμα Σπουδών» και όχι σχολικό εγχειρίδιο.

Δεν απευθύνεται στον μαθητή αλλά στον εκπαιδευτικό,  προκειμένου να τον καθοδηγήσει στον σχεδιασμό της διδασκαλίας.

Δεν είναι κατάλογος διδακτικών περιεχομένων ή διδακτικών ενοτήτων. 

Θα συνοδεύεται από πολυσέλιδο «Οδηγό» ως απαραίτητο βοήθημα για την  εφαρμογή του.

Η κάθε «θεματική ενότητα» δεν θα διδάσκεται σε 1 ωριαία διδασκαλία αλλά σε πολλές, με ποικιλία τεχνικών και διδακτικών μέσων.

Οι προτεινόμενες «θεματικές ενότητες» αναπτύσσονται σε 4 στήλες:

α) Προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα. Αυτά είναι που θα καθορίζουν την παραδοσιακή «διδακτέα ύλη» προσαρμοσμένη στις συνθήκες της τάξης. 

β) Διδακτικά θέματα.

γ) Διδακτικές δραστηριότητες. Θεωρώ ότι αυτές είναι η μεγαλύτερη καινοτομία του Προγράμματος. Διδακτικές δραστηριότητες δεν είναι ολοκληρωμένες πορείες διδασκαλίας, είναι ενδεικτικές και υπάρχει ελευθερία αναπροσαρμογής ή τροποποίησής τους. Χωρίς να καταργείται η παραδοσιακή μορφή της διδασκαλίας «παράδοση-εξέταση», επιδιώκεται η διερευνητική και βιωματική εμπλοκή του μαθητή. Κυρίως προωθεί μορφές ομαδο-συνεργατικής μεθόδου. 

Βέβαια, για τις δραστηριότητες αυτές, θα χρειαστούν επιμορφωτική στήριξη οι εκπαιδευτικοί.

δ) Εκπαιδευτικό υλικό. 

Το Πρόγραμμα Σπουδών, όπως το περιγράφουν οι συντάκτες του και τα περιεχόμενά του, επιδιώκει να αναδείξει την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση σε όλες τις πτυχές της.

Σε όλα τα μαθήματα υπάρχει αφθονία θεμάτων και διδακτικών δραστηριοτήτων που αφορούν στην Αγία Γραφή, στα πατερικά κείμενα, στην λατρεία και στην τέχνη της Εκκλησίας.

Σε κάποιες αυτόνομες ενότητες παραθέτει συμπληρωματικά, με τη μορφή διάσπαρτων στοιχείων και θρησκειολογικά θέματα.

Σε όλες τις ενότητες, ειδικά στο Γυμνάσιο, είναι εμφανής ο διάλογος με τις ανησυχίες και τις εμπειρίες των μικρών παιδιών και των εφήβων αλλά και με τα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα.

Επειδή είναι εκπαιδευτικό εργαλείο, σ’αυτά τα ζητήματα  χρησιμοποιεί γλώσσα και ορολογία επίκαιρη, που κάποτε υπερβαίνει την γνώριμη σε μας και οικεία θεολογική ορολογία.

Βεβαίως, αποκλίσεις από την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, δεν υπάρχουν.

Νομίζω ότι είναι μιά πολύ καλή πρόταση, ώστε το Μάθημα των Θρησκευτικών:

Να παραμείνει στα Ελληνικά Σχολεία.

Να διδάξει την Ορθόδοξη Πίστη ως βίωμα και ως θεωρία, ως νόημα και πρόταση ζωής.

Να εμφανίσει το Ορθόδοξο φρόνημα διαχρονικά στην ιστορική του διαδρομή ως πολιτιστικό μέγεθος.

Να παρουσιάσει το «εφικτόν» της «κατά Χριστόν» ζωής.

Να δοκιμάσει την αντοχή της Ορθὀδοξης Θεολογίας στο σήμερα.

Να αγκαλιάσει χωρίς φανατισμό τους αλλοθρήσκους συμπατριώτες μας .

Να οργανώσει την σχολική τάξη σε εργαστήρι συνεργασίας και συνθέσεως απόψεων.

Να ενταχθεί στη νέα μεθοδολογία διδασκαλίας των μαθημάτων.

Μετὰ βαθυτάτου σεβασμού

Συνέντευξη στην ιστοσελίδα www. metrogreece.gr

Η εκπαίδευση είναι το μυστικό. Αυτό δηλώνει στην metrogreece o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, με αφορμή την βράβευση που έγινε σε Ρομά σε ειδική εκδήλωση στον Βόλο (4/5/2012) και σε συνεργασία με τον πρόγραμμα "Εκπαίδευση των παιδιών Ρομά" του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Μητροπολίτης δηλώνει ακόμα πως η εκκλησία και η κοινωνία δεν είναι διαφορετικά μεγέθη, ενώ εξαίρει την δουλειά του Πανεπιστημίου , καθώς όπως δηλώνει το Πανεπιστήμιο είναι ένας ιστορικός πνευματικός οργανισμός, αναγνωρισμένου κύρους και είναι ευτυχές το γεγονός ότι ανοίγεται σε τέτοιες δράσεις προς την κοινότητα των ΡΟΜΑ.

Τέλος δηλώνει πως η εκκλησία είναι πρόθυμη να προσφέρει την συνεργασία και την εμπειρία της σε υπεύθυνα πρόσωπα και φορείς, που θα αποφασίσουν να δράσουν υπέρ των εμπερίστατων κοινωνικών ομάδων και προσθέτει πως είναι πολύ σημαντικές οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Έργο "Εκπαίδευση των παιδιών Ρομά" 

Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΙΣΚΕ απέστειλε στους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων επιστολή σχετικά με τις πληροφορίες για διακοπή της μισθοδοσίας του Κλήρου από το κράτος.

Η Νέα Δημοκρατία δια του προέδρου της ξεκαθάρισε προ ημερών ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα, ενώ για το ίδιο θέμα αναμένεται απάντηση-ίσως και σήμερα από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.

Η αναφορά μας στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, γίνεται γιατί αυτά τα κόμματα έχουν τις περισσότερες πιθανότητες -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που δεν δημοσιεύονται- να συγκεντρώσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, το βράδυ της Κυριακής του Παραλύτου.

 Ανάλογη επιστολή ο ΙΣΚΕ είχε αποστείλει και στις 4 Απριλίου προς τον αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο και τους συνοδικούς μητροπολίτες, την απάντηση των οποίων δεν γνωρίζουμε αν έλαβε ο ΙΣΚΕ και ο πρόεδρός του π.Γιώργος Σελλής (φωτο).

Η επιστολή του ΙΣΚΕ προς τους αρχηγούς των κομμάτων έχει ως εξής: