Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

του Αρχιμανδρίτου Σεραφείμ Δημητρίου 

Μὲ ἰδιαίτερη ἀγωνία οἱ λαοὶ τῆς γῆς στέκονται μπροστὰ στὴν ἀπειλὴ τῆς πείνας. Προχθὲς ἡ πατρίδα μᾶς μέσα στὴν περίοδο τῆς ξένης κατοχῆς τὸ ἔζησε μὲ πολὺ πόνο καὶ χιλιάδες νεκρούς.  Χθὲς τὸ ἀκούγαμε νὰ συμβαίνει σὲ μακρυνὲς καὶ ἀπαραμύθητες χῶρες. Σήμερα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὸ ξαναζήσουμε δίπλα μας καὶ αὔριο μέσα στὴν αὐλή μας.

Βεβαίως ὁ Χριστὸς, μᾶς προκάλεσε ὅπως κατέγραψε ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος στὸ 6ο κεφάλαιο, « μὴ οὒν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρώτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμίν. Μὴ οὒν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἐαυτῆς· ἀρκετὸν τὴ ἡμέρα ἡ κακία αὐτῆς». Παράλληλα μᾶς ἔχει ὑποδείξει τὸν τρόπο τῆς προσευχῆς μὲσα στὴν λεγόμενη Κυριακὴ προσευχὴ – Πάτερ ἠμῶν,  μᾶς εἶπε νὰ ζητάμε «τὸν ἄρτον ἠμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἠμὶν σήμερον»·
Ὅμως πάντες λήσμονες καὶ ἀχάριστοι, χθὲς βρήκαμε φαγητά, φάγαμε, χορτάσαμε καὶ κατευθύναμε τὰ περισσεύματα στὰ ἀπορρίμματα. Γιὰ νὰ βρεθοῦμε οἱ ἴδιοι ἐμεῖς σήμερα στοὺς αὐτοὺς κάδους, ἀναζητώντας τροφή.  

(του αρχι. Τιμοθέου Παπασταύρου) Ὅλοι τοῦτο τὸν καιρό, μιλοῦν ἤ μᾶλλον παραμιλοῦν γιὰ τὴν οἰκονομική κρίση. Εἶναι δέ, τέτοιος ὁ τρόπος πού ἀναφέρονται σ΄ αὐτή, πού νομίζει κανείς, ὅτι γι' αὐτή, εὐθύνονται κάποιοι συγκεκριμένοι ἄρχοντες ποὺ σέ συνεργασία μέ ξένες καί ἀντίχριστες δυνάμεις μᾶς τήν ἐπέβαλαν.

Ἀς μοῦ ἐπιτραπεῖ λοιπόν νά κάνω κάποιες ἐπισημάνσεις ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ. 

1. Δέν θά μέ ἐξέπληττε τό γεγονός ἄν αὐτοί ποῦ μιλοῦσαν ἦσαν ἄνθρωποι κοσμικοί πού κοιτοῦν τά πράγματα ἀπό καθαρά κοσμική ἄποψη. Ὅμως δυστυχῶς αὐτές οἱ ἀπόψεις ἀκούγονται καί ἀπό χριστιανούς πού θρησκεύουν συνειδητά, μή ἐξαιρουμένων ἀκόμη καί κληρικῶν καί δή ἀνωτάτων. 

2. Δέν ἀκούστηκε τό παραμικρό καὶ ἀπό κανένα γιά τά αἴτια τῆς κρίσης πού σίγουρα δέν εἶναι ΜΟΝΟ ἡ διασπάθιση τοῦ δημοσίου χρήματος, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως ἡ πνευματική κρίση. Ἀπό αὐτή ἀκριβῶς τήν πνευματική κρίση, προῆλθαν ὅλα ἐκεῖνα τά ἄθλια ἀποτελέσματα πού σήμερα μαστίζουν τόν τόπο μας. 

(Επιστολή κληρικών) «Με έκπληξη διαβάσαμε ότι ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλος, εόρτασε στις 20 Νοεμβρίου τα 65^αγενέθλιά του! Μάλιστα  με αφορμή την εορτή του, πραγματοποίησε συνάντηση στην Πατριαρχική κατοικία στο κέντρο της Μόσχας ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Δ. Μεντβέντεφ. Στη συνάντηση ήταν παρόντες , ο Αγιώτατος και Μακαριώτατος Καθολικός Πατριάρχης πάσης Γεωργίας Ηλίας Β΄, ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνάις Σάββας, ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Τσεχίας και Σλοβακίας Χριστοφόρος, ο Επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ρουμανίας Μητροπολίτης Ταργκόβιστε Νήφων, ο Επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Βουλγαρίας Μητροπολίτης Βίντιν Δομετιανός και άλλοι, καθώς και ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.

Αγνοεί ο Αγιώτατος ότι η Αγία μας Εκκλησία καθόρισε να τελούνται τρία μόνον γενέθλια : του Χριστού (25/12), της Παναγίας (8/9) καί του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (24/06).
Επίσης επειδή Εκκλησία είναι η ένωση του ανθρώπου με το Θεό, που για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής η μέρα αυτή (της Πεντηκοστής) θεωρείται γενέθλια μέρα της Εκκλησίας, αφού αυτή τη μέρα για πρώτη φορά η Εκκλησία εμφανίζεται στον κόσμο σαν θεανθρώπινη κοινωνία. Καμία άλλη αναφορά γενεθλίων  δεν υπάρχει.» 

(του π. Σεραφείμ Δημητρίου, Αρχιμανδρίτη) 

Πηγαίνοντας μια Πέμπτη στην διακονία του κοιμητηρίου βρέθηκα μπροστά σε 4 ταφές, οι 2 των οποίων προέκυψαν από αυτοκτονίες. Στα μάτια μου ήταν υπερβολικό. Σε μια μέρα, σε ένα περιφερειακό κοιμητήριο, που θάπτει μόνο δημότες, δύο αυτόχειρες να περιμένουν ταφή.

Λέμε πλέον για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, «συνεπεία ψυχολογικών προβλημάτων» και αυτομάτως όλα κατανοούνται, από του τυπικού της αποδόσεως εκκλησιαστικής κηδεύσεως έως της αποδοχής του γεγονότος ελαφρά τη καρδία. Δεν είναι τα πράγματα όμως τόσο απλά, και δεν μας επιτρέπεται να τα προσπερνάμε εύκολα γιατί στο ερώτημα τι φταίει; Η απάντηση θα πρέπει να είναι για τον καθένα μας, «εγώ φταίω».

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν γονιός, κατανόησα την γονική αγάπη σαν παροχές∙ χρήμα, άνεση, ασυδοσία.

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν ανάδοχος, δεν έδωσα στον αναδεκτό μου την γνώση της αγάπης, ως το ιδανικό της εν Χριστώ ζωής.

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν δάσκαλος, προσπέρασα το κάθε παιδί σαν μέλος ενός συνόλου που δεν αγάπησα, γιατί το συνέδεσα με την δουλεία μου.

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν παπάς της ενορίας, δεν έκανα τη θεωρία της αγάπης πράξη, ώστε να ξέρω το όνομα του καθενός από το ποίμνιο μου.

Ναι εγώ φταίω, γιατί σαν μέλος της εκκλησίας, του δήμου, της πολιτείας,  δεν ενδιαφέρθηκα με αγάπη για τον άλλο, τον ελάχιστο αδελφό του Κυρίου, αλλά πολιτεύτηκα ικανοποιημένος με τα όσα με αξία ή απάτη, με αγώνα ή δόλο, με νομιμότητα ή παράνομα, απέκτησα.

Και τώρα τι; Τουλάχιστον ας φωνάξουμε για όποιον ακούσει … ελάτε αδέλφια μου να αγαπήσουμε το Θεό και την δημιουργία Του. Να τον αγαπήσουμε μέσ΄ από τα πρόσωπα των ανθρώπων και τη φύση. Και όταν τα λάθη μας, μας σέρνουν μπροστά σε αδιέξοδα, ας μη γονατίσουμε με απόγνωση, ας μην απογοητευτούμε.  

Το «ierovima» προ ημερών είχε αναρτήσει επιστολή ενοριτών του Ι.Ναού Αγίου Γεωργίου Φιλιππιάδος (Ιερά Μητρόπολη Πρεβέζης) με την οποία διαμαρτύρονταν  για την εμμονή του μητροπολίτη Πρεβέζης να μεταφράζει Λατρευτικά κείμενα στην δημοτική γλώσσα.

Στις 31 Οκτωβρίου υπήρχε απαντητική επιστολή του μητροπολίτη κ. Μελετίου προς τους διαμαρτυρόμενους ενορίτες  την οποία λάβαμε σήμερα (όχι από την Ιερά Μητρόπολη) και θεωρούμε σωστό να τη δημοσιεύσουμε. Ο μητροπολίτης σε κάποιο σημείο της επιστολής του αναφέρει:«Παράδοση τῆς Ἐκκλησία μας εἶναι, νά προσευχόμαστε στήν γλώσσα πού μιλᾶμε. Μά δέν εἶναι παράδοση, νά ἀγωνιζόμαστε γιά γλώσσα τῶν πατέρων μας, πού ἀσφαλώς εἶναι ἔνδοξη μέν, ἀλλά ἀκατανόητη πιά!»

 Με την ευκαιρία ευχόμαστε ολόψυχα, περαστικά στον μητροπολίτη κ. Μελέτιο.

Το κείμενο της επιστολής έχει ως ακολούθως: 

«Παρακολουθούσα όλες αυτές τις μέρες τους πολιτικούς μας να προσπαθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση και αγωνιούσα για το μέλλον του τόπου, για το αύριο των παιδιών μας. Σήμερα επιτέλους τα κατάφεραν. Έχουμε «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» είπαν κάποιοι, κυβέρνηση που υπόσχεται να μας οδηγήσει σε διέξοδο.

Μέτρησα 48 ανθρώπους, 48 σωτήρες και έκανα το σταυρό μου, ζωή νάχουν. Θα χρειάζονται όλοι, σκέφτηκα, γιατί άμα δεν χρειάζονταν δεν θα τους τοποθετούσε ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός που ξέρει καλύτερα από όλους ότι περνάμε περίοδο κρίσης, με ένα εκατομμύριο ανέργους, άλλους τόσους υποαπασχολούμενους και άλλους τόσους εργαζόμενους με μισθούς πείνας. Δεν θα τους έβαζε όλους τη στιγμή που ζούμε με δανεικά. Άρα χρειάζονται και οι 48…Χρειάζεται και ο κύριος Θόδωρος Πάγκαλος που έλειπε για δουλειές στην Κίνα και δεν ξέρω τι αρμοδιότητες έχει, χρειάζονται και οι τέσσερις στο Υπουργείο Άμυνας για να σταματήσουν οι προκλήσεις των Τούρκων σε αέρα και θάλασσα . Θα χρειάζονται και οι τρεις στο Υπουργείο Παιδείας ,Δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων, άσχετα αν ακόμη οι μαθητές μας δεν έχουν βιβλία, θα χρειάζονται και οι τέσσερις στο Υπουργείο Υγείας γιατί το σύστημα Υγείας εκσυγχρονίζεται, θα χρειάζονται και οι τρεις στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού γιατί είναι καιρός να μεταλαμπαδεύσουμε ανά την υφήλιο το μεγαλείο του Ελληνικού Πολιτισμού.

Μεταβατική κυβέρνηση, συγκυβέρνηση, κυβέρνηση ενότητας, κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, ήταν οι όροι που άκουγα χθες το βράδυ στα δελτία ειδήσεων και σε εκπομπές και σκέφτηκα ότι αυτοί οι 49 άνθρωποι μαζί με τον πρωθυπουργό, επειδή ξέρουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν και τι δεινά τραβάει ο λαός, θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και τις γνώσεις τους αμειβόμενοι με συμβολικό ποσό. Δεν μπορεί δηλαδή, τέτοιες κρίσιμες ώρες, όλοι αυτοί να παίρνουν κατά μέσο όρο από 7.000 ευρώ το μήνα. Δεν ξέρω λοιπόν, μήπως οι ίδιοι ζήτησαν να πληρώνονται για τους τρεις μήνες που θα υπηρετήσουν την πατρίδα, με το μισό ποσό. Εθνικοί σωτήρες είναι και ξέρουν τι τραβάει η πατρίδα μας και ο λαός της.»  

Οι άνθρωποι που πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία και γενικά ακολουθούν τις επιταγές της θρησκείας, έχουν γενικά μεγαλύτερη αισιοδοξία και κινδυνεύουν λιγότερο από κατάθλιψη, σε σχέση με όσους δεν θρησκεύονται, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες έρευνες, οι οποίες επίσης έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η συμμετοχή στα εκκλησιαστικά και γενικότερα στα θρησκευτικά δρώμενα προάγει τόσο την ψυχολογική, όσο και τη σωματική υγεία, αυξάνοντας το προσδόκιμο ζωής. Αυτό συμβαίνει, πιθανότατα, επειδή η θρησκεία έχει την ικανότητα να μειώνει το άγχος της καθημερινότητας, να δίνει νόημα στη ζωή και να καταστέλλει τις βλαβερές συνήθειες.


 

του Αρχιμανδρίτη  Ειρηναίου Λαφτσή, Πρωτοσύγκελλου Ι.Μ Αλεξανδρουπόλεως (ομιλία) 

Το θέμα που σήμερα θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε και να συζητήσουμε είναι καθαρά πνευματικό επειδή αφορά άμεσα την ζωή των όλων εμάς των χριστιανών που είμαστε συγχρόνως μέλη και της Εκκλησίας και της Πολιτείας. Και θα έλεγα πως αφορά και την μέλλουσα ζωή μας αφού γνωρίζουμε πως θα την κατακτήσουμε ανάλογα με τον τρόπο που θα ζήσουμε την παρούσα ζωή μας. 

Κατ΄ αρχήν θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η Εκκλησία δεν είναι πολιτική δύναμη και ούτε θέλει να γίνει γιατί τότε θα χάσει την εμπιστοσύνη των πιστών και της κοινωνίας. Ούτε η Εκκλησία χρησιμοποιεί πολιτικές τακτικές για να μεταδώσει τον Χριστό. Η αξία των λόγων του Χριστού «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» έχει διαχρονική αξία και δεν πρέπει να τον λησμονούμε ποτέ. Στηριζόμενος σ’ αυτό το λόγο του Χριστού, 1900 χρόνια μετά ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αλέξανδρος Τσιριντάνης γράφει:

Απόσπασμα από σημερινή ανάρτηση στο ιστολόγιο  του μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου, για τον υφυπουργό κ. Νίκο Σηφουνάκη:

« Αναφέρομαι στον Υφυπουργό Περιβάλλοντος. Δεν τον προσφωνώ «Εξοχώτατο», καθώς επιβάλλει το Πρωτόκολλο, διότι δεν είναι ψηλά, δεν προ-εξέχει, δεν ευρίσκεται στην κορυφή, δηλ. δεν είναι κορυφαίος! Αυτά καθ’ εαυτά τα αξιώματα δεν προσδίδουν αξία σ’ αυτόν, που κατέχει ένα αξίωμα! Δεν τον προσφωνώ «Αξιότιμο», διότι δεν είναι άξιος τιμής! Δεν τον προσφωνώ ούτε και «Κύριο», διότι δεν κυριαρχεί στα πάθη της ψυχής του. Άνθρωπος που δεν σέβεται τον συνάνθρωπό του, και μάλιστα ένα κληρικό, δεν ειναι αξιος σεβασμού!

Όσο ψηλά κι αν ευρίσκεται στην κοινωνική Πυραμίδα ο Σηφουνάκης, τελικά είναι ένα …ανθρωπάκι! Το έχει αποδείξει πολλές φορές. Κυριαρχείται από την αλαζονεία της Εξουσίας και ποδοπατεί ό,τι δεν του αρέσει! Ισοπεδώνει τους πάντες και τα πάντα!» 

του Κώστα Ζαφειρίου

Η Εκκλησία της Ελλάδος παρακολουθεί με θλίψη και προβληματισμό τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στον τόπο απλά επισφραγίζουν την απόγνωση και την απελπισία στην οποία έχει περιέλθει ο λαός  εξαιτίας των  πολιτικών χειρισμών.

«Οι πολιτικοί αποδείχθηκαν αδύναμοι και κατώτεροι των περιστάσεων», ήταν το σχόλιο ιεράρχη, ενώ αρχιμανδρίτης μεγάλης μητροπόλεως σχολίασε: «Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι κρίνουν τις τύχες μας».

Είναι δύο σχόλια, ενδεικτικά της ανησυχίας που εισπράττει καθημερινά ο κληρικός από το λαό, από τους ενορίτες του, γιατί ο ιερέας είναι κομμάτι του λαού, που επίσης δεινοπαθεί και καλείται να στηρίξει πέραν της οικογενείας του και όσους ζητούν την βοήθεια της ενορίας. Και όλοι γνωρίζουν ότι ο δρόμος της κρίσης είναι μακρύς αλλά ουδείς γνωρίζει αν είμαστε στην αρχή ή στο μέσον.

Η Εκκλησία έχει ήδη αντιληφθεί ότι δεν μπορεί πλέον να στηρίζεται στις όποιες υποσχέσεις ή δεσμεύσεις  των πολιτικών, αφού οι ίδιοι αδυνατούν  να εγγυηθούν τη συνέχεια ενός πολιτικού συστήματος που δεν θα συντηρείται από την αφαίμαξη των πολιτών.

Η διοικούσα Εκκλησία ίσως θα πρέπει να διερευνήσει τις δυνατότητες που υπάρχουν ώστε να δημιουργηθούν ικανές και υγιείς συνθήκες  για τον απεγκλωβισμό της από το σάπιο πολιτικό σύστημα.