Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια

Στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε αυτές τις μέρες αναφέρεται στο μήνυμα των Χριστουγέννων ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. Τονίζει, μεταξύ άλλων πως τίποτε, ακόμη και η πιο μεγάλη τραγωδία, δεν μπορεί να νικήσει την ελπίδα. Αναλυτικά το μήνυμά του:

Τα φετινά Χριστούγεννα τα γιορτάζουμε σε μέρες δύσκολες και σκοτεινές. Μα το άστρο της Βηθλεέμ έρχεται να φωτίσει και πάλι τη ζωή μας. Να μας θυμίσει ότι γεννήθηκε ο Χριστός. Ότι ο Θεός «λύτρωσιν απέστειλεν τω λαώ αυτού». Και ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει στρέφει τα μάτια του στον φτωχότερο και ενδοξότερο θρόνο του σύμπαντος, στην ταπεινή φάτνη. Και βλέπει εκεί φως μέγα.

Δεν διαφεύγει της προσοχής μας, ότι ο σύγχρονος βίος απειλείται όλο και περισσότερο από θλίψεις και δοκιμασίες. Ο κόσμος μας ζει το τέλος μιας εποχής και βιώνει την αγωνία ενός απειλητικού και αβέβαιου αύριο.

Μέ τα μάτια στραμμένα στο φως των Χριστουγέννων, θέλω να σας διαβεβαιώσω όλους και τον καθένα προσωπικά, με όση δύναμη διαθέτω, ότι ο Θεός μας αγαπά όλους και κανείς δεν στερείται το δικαίωμα στην ελπίδα. 

Του  Γιώργου  Φωτ.  Παπαδόπουλου – Αναγνώστου- Βηματαρίου

πρ.  Δημοτικού  Συμβούλου  Χίου 

            Η  17^η  Δεκεμβρίου  είναι  η  ημέρα  τιμής  και  μνήμης  του  Αγίου  Διονυσίου,  Αρχιεπισκόπου  Ζακύνθου,  του  κατεξοχήν  Αγίου  της  συγγνώμης.  Για  όσους  δεν  γνωρίζουν  ο  Άγιος  Διονύσιος, εφαρμόζοντας  πλήρως  τον  Θείο  και  Ευαγγελικό  λόγο  του  Κυρίου  μας,  συγχώρεσε – δια  του  Ιερού  Μυστηρίου  της  Μετανοίας  και  Εξομολογήσεως – τον  φονιά  του  αδελφού  του.  Το  κατά  κόσμον  επώνυμό  του  ήταν  Σγουρός.  Την  ίδια  ημέρα  τιμώνται  και  ο  Προφήτης  Δανιήλ  και  οι  Άγιοι  Τρεις  Παίδες  (Μισαήλ,  Αζαρίας  και  Ανανίας)  οι  οποίοι  κατά  θαυμαστό  τρόπο  και  ενώ  τοποθετήθηκαν  σε  ένα  αναμμένο  και  καιόμενο  από  πύρινη  φλόγα  καμίνι,  υπό  των  ασεβών  (διότι  αρνήθηκαν  να  προδώσουν  την  πίστη  τους  στον  αληθινό  Θεό),  κατά  θαυμαστό  τρόπο  έμειναν  σώοι  και  αβλαβείς,  οι  δε  φλόγες  που  τους  κατέκαιγαν  μεταβλήθηκαν  σε  αύρα  δροσιάς.  Έτσι,  τιμώνται  από  το  Πυροσβεστικό  Σώμα  ως  οι  προστάτες  Άγιοί  του.

            Την  ημέρα  αυτή,  επί  32  συναπτά  έτη,  τιμώνταν  οι  Άγιοι  αυτοί  με  κάθε  μεγαλοπρέπεια,  στον  Ιερό  Μητροπολιτικό  Ναό  Χίου,  οπότε  διήγε  τα  ονομαστήριά  του  ο  μακαριστός – ήδη – Μητροπολίτης  μας,  κυρός  Διονύσιος.  

Στο Άγιο ¨Ορος μεταβαίνει ο ισχυρός ιεράρχης της Εκκλησίας της Μόσχας μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων , πρόεδρος του τμήματος των Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, που πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα.  

Ο σεβασμιώτατος που χθες Κυριακή προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτου, στην αντιφώνησή του αναφέρθηκε στην παρουσία της Αγίας Ζώνης της Παναγίας στη Ρωσία, λέγοντας: «Σε λίγες μέρες περισσότεροι από ένα εκατομμύρια άνθρωποι προσκύνησαν την Αγία  Ζώνη μόνο στη Μόσχα, ενώ σε όλη τη Ρωσία περισσότεροι από τρία εκατομμύρια».

Πραγματικά, η υποδοχή που επεφύλαξαν οι πιστοί στην Αγία Ζώνη, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Όμως μέχρι και σήμερα ουδείς έχει μιλήσει για το οικονομικά ποσό που συγκεντρώθηκε από την περιφορά της Αγίας Ζώνης και πώς μοιράστηκε. Γιατί όπως είναι λογικό, «δικαιώματα»  έχουν όλοι: Και η Εκκλησία της Μόσχας, αφού οι πιστοί της ενίσχυσαν το ταμείο και η Μονή Βατοπεδίου που διατηρεί τα δικαιώματα της Αγίας Ζώνης. 

«Η διαφθορά του καλύτερου είναι η χειρότερη και μετράει…»

Θωμάς Ακουϊνάτος 

            Ένα είναι βέβαιο: το ήθος θεωρείται, πλέον, στην εποχή μας “είδος εν ανεπαρκεία”, ένα είδος που σπανίζει επικίνδυνα.

            Ο κυνισμός, ο ευδαιμονισμός, η παντός τύπου εκπτώσεις, η μανία της κατανάλωσης (ακόμη και για λόγους ψυχοθεραπείας), το πάθος του εύκολου κέρδους, η περιφρόνηση στις αρχές, στις αξίες και την τιμιότητα, έχουν γίνει ποτάμι που συμπαρασύρει τα πάντα στην καταστροφική πορεία του. Και φάνηκαν όλα αυτά, την περίοδο της κρίσης.

            Φραγμό σ’ όλα αυτά, θα μπορούσε να θέσει, ίσως, το καλό παράδειγμα, αλλά δεν υπάρχει. Κι όταν υπάρχει πνίγεται. Κι όταν δεν πνίγεται είναι αμυδρό. Συνεχώς περισσότεροι, ακούμε ή διαβάζουμε ακόμη και σήμερα, ότι μεθίστανται στις τάξεις των εκβιαστών ή των εκβιαζομένων, των δωροδοκούντων ή των δωροδοκουμένων, των κλεπτών ή των κλεπταποδόχων. 

Του Κώστα Ζαφειρίου

Προβλήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλα τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά. Η κρίση που σοβεί και στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι υπαρκτή αλλά συνάδελφοι που τον υπηρετούν εκτιμούν πως είναι αντιμετωπίσιμη. Μήνες τώρα μητροπολίτες εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις για την ποιότητα του σταθμού και πολλές φορές ο αρχιεπίσκοπος γινόταν αποδέκτης παραπόνων, δικαιολογημένων και μη. Τις τελευταίες μέρες «κτύπησε» το ραδιοσταθμό ο χειρότερος ιός: οι φήμες και οι κατευθυνόμενες πληροφορίες!

«Πληροφορίες» από τον τέταρτο όροφο του Συνοδικού Μεγάρου κάνουν λόγο για «λουκέτο στο σταθμό», ενώ στους υπολοίπους ορόφους, οι «πληροφορίες»  αναφέρουν  ότι «δεν θα κλείσει, αλλά κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι πέρασαν οι «χρυσές» εποχές». Κάποιοι άλλοι, εντός του σταθμού επιλέγουν ΜΜΕ και διαρρέουν πληροφορίες που ελέγχονται ως ανακριβείς.

Επειδή οι καιροί είναι πονηροί και επειδή ουδείς δικαιούται να παίζει με το ψωμί 34 εργαζομένων, θα πρέπει να υπάρξει επίσημη ανακοίνωση για το ποιες είναι οι προθέσεις της Εκκλησίας για το μέλλον του ραδιοφωνικού σταθμού. Και μάλλον ΔΕΝ υπάρχει πρόθεση για λουκέτο. Η επιλεκτική πληροφόρηση ιεραρχών και λαϊκών προς συγκεκριμένα ΜΜΕ, ουδεμία υπηρεσία προσφέρει και μάλλον περιπλέκει την κατάσταση. 

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου - Αναγνώστου - Βηματαρίου- πρ. Δημοτικού Συμβούλου Χίου


Με ρίγη συγκίνησης τίμησαν τη μνήμη του πολιού Ιεράρχη της Χιακής Εκκλησίας, Μητροπολίτη κυρού Χρυσοστόμου (Γιαλούρη), οι εκλεκτοί φιλόχριστοι, αποτίσαντες φόρο τιμής, συμπολίτες μας, το πρωί της Τρίτης 29/11 ε.ε., στο Καθολικό (Κεντρικό Ναό) της Σταυροπηγιακής ιστορικής, Ιεράς Νέας Μονής.

Μέσα σε μια κατανυκτική πανδαισία- ιεροτελεστία που έσφυζε από πνευματικό παλμό, ο εκλεκτός νέος Μητροπολίτης Χίου π. Μάρκος, συμπαραστατούμενος υπό πλειάδος Ιερέων, τέλεσε την Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία το ιερό Μνημόσυνο του μακαριστού Ιεράρχη, προ του οποίου απένειμε το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου σε τέσσερις Ιερείς χειροτονηθέντες από τον αείμνηστο Χρυσόστομο και ειδικότερα τους: π. Αντώνιο Χρίτη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Αναστασίας Φραγκοβουνίου), π. Μακάριο Στρουμπάκη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Μαρίνης & Αγ. Αναργύρων Εγκρεμού), π. Πλάτωνα Γκιάλη (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Ματθαίου Κοφινά) και π. Νικόλαο Μακρή (Εφημέριο Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Θεολόγου), αναφέροντας χαρακτηριστικά <<Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην κρίση του κυρού Χρυσοστόμου. Για να αποθέσει τα χέρια του ο Άγιος αυτός Ιεράρχης στο κεφάλι των Ιερέων αυτών ήξερε τι έκανε, βασάνισε πολύ τη σκέψη του. Έτσι, σήμερα, απονέμει η τοπική Εκκλησία το οφίκιο τούτο στους εν λόγω Ιερείς, τιμώντας τόσο τη μνήμη του μακαριστού πατέρα μας όσο και την υπερτριακονταπενταετή ιερατική τους δράση>>. Επίσης, σημειολογικά ανέφερε, μεταξύ άλλων, <<Πολλοί λένε ποιο, άραγε, να είναι το μέλλον μας. Η σημερινή ιεροτελεστία και τα σημεία του αξιομακάριστου Χρυσοστόμου έδωσαν την απάντηση: Το μέλλον μας είναι οι Άγιοι μας>>.

Κατά τη Θεία Λειτουργία απέδωσε μελωδικότατους Ύμνους ο ανιψιός του εκλιπόντος Ιεράρχη, κ. Μανώλης Μελινός, Θεολόγος- Συγγραφέας και Δ/ντης της Βιβλιοθήκης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο ίδιος ομίλησε κατάλληλα με γλαφυρό και παραστατικό λόγο κατά τη διάρκεια του ιερού Μνημοσύνου, αντιφωνώντας τον Μητροπολίτη μας π. Μάρκο, δεινό ρήτορα, με μοναδική ευφράδεια λόγου και μεταδοτικότητα που, σπάνια, μπορεί κάποιος να βρει. Επίσκοπο με θεολογική συνείδηση που ελέγχει κάθε του κίνηση, καρτερικό δέκτη της θείας χάριτος που <<τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί>>. Ο Μητροπολίτης μας προσφώνησε τον προσφιλή εκλιπόντα με λόγο που μπορεί να συγκριθεί μόνον με τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου ή του Ιερού Χρυσοστόμου.

Κατά την ταπεινή μας άποψη, οι Ιεροτελεστίες αυτές ήλθαν να καλύψουν δύο κενά που, επί έτη υφίσταντο: Αφενός της ισχνής μέχρι σήμερα - από πλευράς τοπικής Εκκλησίας - απόδοσης τιμής σε έναν Άγιο Ιεράρχη και αφετέρου της - παλαιότερης - άνισης απονομής οφικίων που, ο νέος Επίσκοπος με μεγάλη σοφία και προνοητικότητα απονέμει, αποδίδοντας δικαιοσύνη στους κόλπους της τοπικής μας Εκκλησίας.

Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι, ο μακαριστός Ιεράρχης ευρίσκετο ενταφιασμένος στον αύλειο χώρο της Ιεράς Νέας Μονής, πλησίον του Καθολικού (του Κεντρικού Ναού δηλαδή) και ανατολικά του Ιερού Βήματος επί 26 συναπτά έτη. Το 2004 απαιτήθηκε να πραγματοποιηθεί η ανακομιδή των τιμίων Λειψάνων του προκειμένου να εξωραϊστεί ο χώρος, έπειτα από παρέμβαση της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Τότε, συνέβησαν σημεία θαυμαστά που έχουν καταγραφεί από αρκετούς αυτόπτες μάρτυρες με κορυφαίο (σημείο) την ευωδία που αναδύθηκε από τον τάφο και η οποία ερχόταν κατά κύματα επί αρκετές ώρες και έφθανε σε απόσταση δεκάδων μέτρων. Επίσης, πολλά και αξιοθαύμαστα σημεία σημειώθηκαν με επίκεντρο τον αοίδιμο Ιεράρχη τόσο προ της θανής του όσο και κατόπιν αυτής. Τι κι αν οι άνθρωποι είτε σιωπούν είτε άλλα κελεύουν. Ακόμη κι αν όλοι σιωπήσουν <<και οι λίθοι κεκράξονται>>. Την μοναδική σωστή απάντηση τη δίδει ο Θεός, στον χρόνο και με τον τρόπο που Εκείνος αποφασίζει.

Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και η μητέρα του αειμνήστου Χρυσοστόμου Γιαλούρη, χήρα ούσα σε νεαρή ηλικία, τίμησε την οικογένεια και την Εκκλησία και αρκετά χρόνια προ του επιγείου τέλους της εκάρη Μοναχή, από τον Μητροπολίτη- υιό της, με το όνομα Ερμιόνη Μοναχή, μόνασε στην Νέα Μονή και ετάφη στο κοιμητήριο των μοναχών της που βρίσκεται λίγα μέτρα μακρύτερα, πλησίον του Ι. Ν. Αγ. Λουκά όπου και τα Λείψανα των σφαγιασθέντων, υπό των Τούρκων, το 1822, μοναχών της αιματόβρεκτης, ιεράς, Νέας Μονής.- 

(πηγή pemptousia.gr) Από διάφορες δημοσιεύσεις και εκπομπές έχει γίνει πλέον γνωστό, ακόμα και σε ανθρώπους που έχουν διαφορετική γνώμη και άποψη, ότι η υπόθεση της ιεράς μονής Βατοπαιδίου δεν αποτελεί σκάνδαλο, αλλά ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο με αλλότριους σκοπούς.

Ήταν μία καλοστημένη ιδιοτελής σκευωρία, που δυστυχώς παρέσυρε πολλούς πολύ.Το θέμα αυτό νομίζουμε θα έπρεπε να προσεχθεί περισσότερο και όχι να χρησιμοποιηθεί προς καταρράκωση θεσμών όπως είναι η Εκκλησία, ο Μοναχισμός και το Άγιον Όρος.Ο κόσμος παρασύρθηκε ώστε να αμφισβητήσει και αυτό το Άγιον Όρος. Τούτο δεν θα έπρεπε να επιτραπεί, να παραταθεί, να διογκωθεί και να επεκταθεί.Τόσο κάποιοι ωφελήθηκαν από την υπόθεση αυτή και τώρα καταρρέουν. Ορισμένοι ανέβηκαν ψηλά πατώντας στην αδικία, την εξαπάτηση και την διαστρέβλωση.Θέλησαν να αμφισβητήσουν ότι η ιδιοκτησία της λίμνης Βιστωνίδος ανήκει στην μονή Βατοπαιδίου και έτσι πλέχθηκε κατηγορητήριο ότι «ενώ δεν ήταν δική τους πώς έκαναν ανταλλαγές».

του Κώστα Ζαφειρίου

Σε τέσσερις ομάδες θα τολμούσαμε να κατατάξουμε τους αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος,ανάλογα με τις ενέργειές τους, τις κινήσεις τους αλλά και το προφίλ που καλλιεργούν. Οι ομάδες αυτές θα μπορούσαν να είναι:

1/Οι αρχιερείς που παράγουν έργο και το επικοινωνούν. Αποκαλούνται και "διάσημοι".

2/Οι αρχιερείς που παράγουν έργο αλλά δεν θεωρούν απαραίτητο να το δημοσιοποιήσουν. Κάποιοι τους αποκαλούν "παραδοσιακούς".

3/Οι αρχιερείς που πάνω απ΄όλα κάνουν θόρυβο, για να ακουστούν και το απαιτούν.

4/Οι αρχιερείς που αρκούνται μόνο στις προσευχές,δεν παράγουν έργο αλλά θέλουν οι άλλοι να νομίζουν το αντίθετο.

Να διευκρινιστεί ότι με τον όρο έργο εννοούμε το φιλανθρωπικό και προνοιακό έργο.

Στην τέταρτη ομάδα ανήκουν ελάχιστοι, ίσως λιγότεροι από τα δάκτυλα του ενός χεριού, αλλά δεν παύει να είναι υπαρκτή ομάδα.Οι άλλες τρεις ομάδες έχουν ενδιαφέρον και ιδιαίτερα η τρίτη ομάδα αφού σε αυτή ανήκει αρχιερέας "μεγάλου βεληνεκούς" που συχνά απασχολεί την επικαιρότητα, ή αν θέλετε πιέζει την επικαιρότητα να ασχοληθεί μαζί του. Και το πετυχαίνει.

Στις δύο πρώτες ομάδες ανήκουν και αρχιερείς που έχουν φιλοδοξίες ή θα δικαιούντο να αποκτήσουν. Στις δύο πρώτες ομάδες, ανήκει και η πλειονότητα των αρχιερέων.

Ίσως να υπάρχει και άλλη ομάδα,ή ακόμη να μην υπάρχουν όσες προαναφέραμε. Πριν όμως κάνετε "κλικ", σκεφθείτε έναν αρχιερέα και θα αντιληφθείτε ότι ανήκει σε μία από τις τέσσερεις ομάδες, ή σε αυτήν που έχετε εσείς κατά νου. 

Του  Σωτήρη Τζούμα

  Η οικονομική κρίση που χτύπησε την πόρτα μας, είναι φυσικό να έχει δημιουργήσει και τα ανάλογα προβλήματα στη ζωή της Εκκλησίας! Κι όταν λέμε Εκκλησία, εμείς τουλάχιστον, εννοούμε τον κλήρο και τον λαό και όχι μόνο “την κλειστή κάστα” των Ιεραρχών μας, οι οποίοι θεωρούν την Εκκλησία, προσωπικό τσιφλίκι τους! Ίσως γι’ αυτό, κάθε κρίση που παρουσιάζεται, τη βιώνει με διαφορετικό τρόπο ο κλήρος- και κατ’ εξοχήν οι Ιεράρχες- και με διαφορετικό τρόπο ο λαός μας.

Η κρίση αυτή είναι αλήθεια ότι έχει αναγάγει την επίσημη Εκκλησία σε δεκανίκι του Κράτους στον τομέα του κοινωνικού έργου και της προσφοράς προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Και μέχρι στιγμής έχει κατορθώσει να ανταποκριθεί με επιτυχία στις ανάγκες που ολοένα και αυξάνονται.

Πέρα από τα συσσίτια που προσφέρονται κατά χιλιάδες, σε όλη τη χώρα, πολλές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδας και μάλιστα συγκεκριμένοι ελεήμονες Μητροπολίτες, έχουν αναλάβει να πληρώνουν λογαριασμούς (ΔΕΗ, ΟΤΕ, κ.λπ.) πολύτεκνων οικογενειών. Εκεί που οι Ιεράρχες μας δείχνουν να μην έχουν πάρει είδηση είναι στον τρόπο που συμπεριφέρονται εν μέσω της κρίσης! Θα πρέπει να “μαζευτούν” λίγο και να σταματήσουν τις πολυαρχιερατικές πανηγύρεις, γιορτές και λοιπές συναθροίσεις!

Είναι προκλητικό πλέον, ο λαός να μην έχει να πληρώσει τα καθημερινά του έξοδα και η μετακίνηση του κάθε Μητροπολίτη και της συνοδείας του να ξεπερνά, πολλές φορές σε έξοδα τον μηνιαίο προϋπολογισμό μιας μέσης οικογένειας!   

Μεγάλη δικαίωση για τον Αρχιμ. Ιάκωβο Γιοσάκη και κόλαφος για την Ελληνική Δικαιοσύνη και τον Άρειο Πάγο, αποτελεί η πρόσφατη Απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, της 15/9/2011.

Σύμφωνα με την απόφαση αυτή, απορρίφθηκε ως αβάσιμη η αίτηση της Ελληνικής Κυβέρνησης για επανεξέταση στην Ολομέλεια του πιο πάνω Δικαστηρίου, της από 3 Μαϊου 2011 απόφασης του Α’ Τμήματος ΕΔΑΔ, με την οποία καταδικάστηκε η Χώρα μας για παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας (αρθρ. 6§2) σε υπόθεση που αφορούσε προσφυγή του Αρχιμανδρίτη Ιάκωβου Γιοσάκη κατά σχετικής αποφάσεως του Αρείου Πάγου, ενώ του επιδικάστηκε σημαντική χρηματική ικανοποίηση.

Το χρονικό της υπόθεσης έχει ως εξής: