Η κατάσταση που βιώνει σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, με συμπτώματα όπως βαθειά ρήγματα διχασμού και έλλειμμα Συνοδικότητας, είναι η χειρότερη της ιστορικής της πορείας, επισημαίνει σε μακροσκελή ανακοίνωσή του το Γραφείο επί των αιρέσεων της Ι.Μ. Πειραιώς, καλώντας τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών να σταματήσουν να κωφεύουν και να συγκαλέσουν άμεσα Πανορθόδοξη Σύνοδο.
Στην ανακοίνωση-σχόλιο, που προφανώς προσυπογράφει ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, γίνεται αναφορά στο «ταξίδι σκοτεινής σκοπιμότητας» του Πάπα Λέοντος ΙΔ΄ στην Ορθόδοξη Ανατολή, προσκεκλημένου του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, με αφορμή τον εορτασμό της 1700ης επετείου από την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.
Η ανακοίνωση έχει ως ακολούθως:
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 15η Δεκεμβρίου 2025
ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ 1700ΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας είχαμε σχολιάσει την δήθεν αποκήρυξη της φοβερής παπικής (και ολοκλήρου του παρεφθαρμένου δυτικού Χριστιανισμού) αίρεσης του Φιλιόκβε. Ο αιρεσιάρχης «Πάπας» Λέων ΙΔ΄, πριν εκδράμει στην Ορθόδοξη Ανατολή, για ένα ακόμα ταξίδι σκοτεινής σκοπιμότητας, έδωσε μια ψευδή αντίληψη, στην παπική εγκύκλιο «In Unitate Fidei», ότι δήθεν «σέβεται» το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως, το ορθόδοξο και απαραχάρακτο. Αλλά πουθενά δεν ανέφερε ότι αποκηρύσσει την αιρετική προσθήκη, ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού (Φιλιόκβε).
Και όντως, στις 28 Νοεμβρίου, προσκεκλημένος του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, μετέβησαν και οι δύο στην Νίκαια της Βιθυνίας, (το σημερινό Ιζνίκ της επαρχίας Προύσας της Τουρκίας), να εορτάσουν την επέτειο των 1700 χρόνων από την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ. Χ.).
Τόσο στον τόπο εορτασμού της επετείου, στα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Αγίου Νεοφύτου, όσο και στην έδρα του Οικουμενικού Θρόνου, στο Φανάρι, έλαβαν χώρα γεγονότα, τα οποία χρήζουν σχολιασμού.
Να αναφέρουμε, κατ’ αρχήν ότι ο «Πάπας» Λέων ΙΔ΄ επισκέφτηκε την Τουρκία πρωτίστως ως αρχηγός κράτους, γενόμενος δεκτός από τον Τούρκο Πρόεδρο Τ. Ερντογάν και καταθέτοντας στεφάνι στο μαυσωλείο του σφαγέα των Χριστιανών (Ελλήνων, Αρμενίων, κ.α.) Κεμάλ Ατατούρκ[1]. Διότι, όπως είναι γνωστό, ο «Πάπας» είναι πρωτίστως αρχηγός κράτους, του κρατιδίου του Βατικανού, ισόβιος μονάρχης «ελέω Θεού», συνεχιστής του αντίχριστου και απάνθρωπου φραγκικού φεουδαρχικού συστήματος. Αλλά αυτή η ενέργειά του υπήρξε άκρως προσβλητική, προδίδοντας τα πραγματικά αισθήματα (και) του σημερινού Παπισμού για τους πολύπαθους, από τις διαχρονικές θηριωδίες, γενοκτονίες και σφαγές των αλλοθρήσκων Τούρκων, χριστιανών της Ανατολής. Δυστυχώς τα πολιτικά συμφέροντα του Βατικανού είναι πάνω από τις σχέσεις του με τους εκτός της «εκκλησίας» του χριστιανούς!
Εκεί στήθηκε ένα σκηνικό, όπου, «Οι δύο εκκλησιαστικοί ηγέτες από τον αρχαιολογικό χώρο όπου βρίσκονται τα ερείπια της Βασιλικής του Αγίου Νεοφύτου έστειλαν σήμερα μήνυμα διαχριστιανικής ενότητας, με παραπομπή στην ίδια την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και το πνεύμα της, αυτό της ενότητας και της κοινής εμπειρίας των Χριστιανών. Κατά τη διάρκεια της κοινής προσευχής ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και ο Πάπας Λέοντας, ανέγνωσαν το Σύμβολο της Πίστεως στην αρχική του μορφή, όπως διατυπώθηκε το 325 και το 381, δηλαδή χωρίς την λατινική προσθήκη Filioque»[2]. Δεν μας εκπλήσσει η παπική υποκρισία και εν προκειμένω η απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως χωρίς την αιρετική προσθήκη του Φιλιόκβε, η οποία αποτελεί «δόγμα πίστεως» για την παπική «εκκλησία»! Ο «Πάπας» Λέων «έπαιξε», κατά κοινώς λεγόμενο, «θέατρο», άλλα πιστεύει και άλλα είπε! Και γιατί άλλα είπε; Για να ξεγελάσει τους ορθοδόξους ότι δήθεν άλλαξε, ότι έγινε «ορθόδοξος» και άρα θα μπορούμε να υποταχτούμε στην εξουσία του! Αυτή την πανουργία επέτρεψε και για τους διαβιούντες παπικούς και ουνίτες στις ορθόδοξες χώρες, οι οποίοι απαγγέλλουν το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς το Φιλιόκβε. «Θυσιάζουν» την δογματική πίστη της «εκκλησίας» τους για προσηλυτιστικούς λόγους, παρουσιαζόμενοι ως «ορθόδοξοι», για να παραπλανούν τους ορθοδόξους!
Σε ομιλία του ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τόνισε πως, «Επιστρέφουμε στην χριστιανική, στην πηγή της χριστιανικής πίστης, για να προχωρήσουμε μπροστά». «Αναζωογονούμαστε για να πάρουμε δύναμη για τα έργα που έχουμε μπροστά μας», πρόσθεσε, εννοώντας τη συνέχιση του θρησκευτικού διαλόγου[3]. Να παρατηρήσουμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η μόνη αληθινή και Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, είναι η αέναη πηγή της χριστιανικής πίστης, η φορέας της μόνης σώζουσας αλήθειας. Ανάγκη επιστροφής έχουν οι αιρετικοί και εν προκειμένω, ο αρχηγέτης των αιρετικών «Πάπας» Λέων! Ανάγκη αναζωογόνησης και ενδυνάμωσης έχουν οι νεκρές εκκλησιαστικά και πνευματικά «εκκλησίες» του αιρετικού δυτικού Χριστιανισμού!
Από την πλευρά του, «ο Πάπας Λέων απηύθυνε ένα κάλεσμα υπέρβασης των διχασμών, που, όπως είπε, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα παγκοσμίως. Και έκανε κι ένα κάλεσμα ενότητας, για την οποία, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Ιησούς Χριστός προσέφερε την ζωή του»[4]. Σε άλλο σημείο ανάφερε: «Ας ανακαλύψουμε ξανά το Σύμβολο της Πίστεως. Ας το ανακτήσουμε στην καρδιά μας, στη λατρεία μας, στην καθημερινή μας ζωή»[5]. Για μια ακόμα φορά ο αρχηγέτης αιρετικός Λέων εξέφρασε την υποκρισία του! Μίλησε για «ανακάλυψη ξανά του Συμβόλου της Πίστεως», λες και το είχαμε χάσει! Κάλεσε, προφανώς ημάς τους ορθοδόξους, για «υπέρβαση των διχασμών», διαφορετικά, αν ήταν ειλικρινής, θα έκανε πρώτος την κίνηση να απορρίψει τις δεκάδες πλάνες της «εκκλησίας» του, οι οποίες υπήρξαν και συνεχίζουν να είναι αιτίες διχασμού με την Εκκλησία του Χριστού! Αλλά, αν το έκανε, θα αρνούνταν τον ίδιο του τον εαυτό, για τον οποίο η «εκκλησία» του «δογμάτισε» (Α΄ Βατικανή «Σύνοδος» 1870), ότι είναι ο «αλάθητος διδάσκαλος της εκκλησίας»!
Στα «ενωτικά λόγια» του ο Λέων έθεσε και το ερώτημα: «Να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός στη ζωή των σημερινών ανδρών και γυναικών, και ποιος είναι ο ίδιος για τον καθένα μας προσωπικά». «Ο Ιησούς Χριστός είναι αυτός που ενώνει, με συνεκτικό στοιχείο την αγάπη, ως βασική ενοποιητική έννοια της Αγίας Τριάδας»[6]. Λόγια κενά ουσιαστικού περιεχομένου και αποπροσανατολισμού! Ο Χριστός της Εκκλησίας δεν είναι ο ίδιος «Χριστός» των αιρέσεων και εν προκειμένω του Παπισμού, ο οποίος «εκπορεύει» το Άγιο Πνεύμα, προσβάλλοντας καίρια το δόγμα της Εκκλησίας περί της Αγίας Τριάδος! Κι ακόμα, ο Χριστός δεν ενώνει «με συνεκτικό στοιχείο την αγάπη», αλλά συνδετικό στοιχείο ενότητας της Εκκλησίας είναι η αλήθεια και έπεται η αγάπη, καθ’ ότι, όπως συμβουλεύει ο Απόστολος Παύλος: «μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης, ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ' ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ» (Εφ.4,11-16). Αληθεύοντες εν αγάπη!
Ανήμερα της «θρονικής εορτής» του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα, «Ο Ποντίφικας, έφτασε το μεσημέρι στο Φανάρι, με την παπική συνοδεία. Στην είσοδο του Πατριαρχικού ναού του Αγίου Γεωργίου τον υποδέχτηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Σε κλίμα αμοιβαίας συγκίνησης, οι δύο προκαθήμενοι, αφού άναψαν μαζί κερί και προσκύνησαν την άγια εικόνα, εισήλθαν στον ναό, όπου εψάλη Δοξολογία»[7]. Εν συνεχεία «Την Κυριακή, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Πατριαρχικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, συμπαραστατουμένου από τον Μακαριώτατο Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄,…»[8] και άλλων αρχιερέων, δυστυχώς και με την παρουσία και την συμπροσευχή του «Πάπα» Λέοντα, στον οποίο έψαλλαν το «πολυχρόνιο» και ο διάκονος εδεήθη: «Έτι δεόμεθα υπέρ του αγιωτάτου επισκόπου και πάπα Ρώμης Λέοντος και του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου, και υπέρ του κατευθυνθήναι τα διαβήματα αυτών εις παν έργον αγαθόν», σαν να ήταν ορθόδοξος ιεράρχης! Και ακόμα προτάχτηκε το όνομα του αιρετικού «Πάπα» και ακολούθησε αυτό το Πατριάρχου! Αλλά, «Η μνημόνευση του Πάπα, πριν τον Πατριάρχη Κων/πόλεως μάλιστα, δεν αποτελεί βεβαίωση γι’ αυτούς που μετείχαν στην δοξολογία πως έχουν την ίδια πίστη; Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, όταν δεν έχουν αρθεί εν τοις πράγμασι όλες οι εκκλησιολογικές και δογματικές μας διάφορες, και οι παπικοί δεν έχουν αποκηρύξει τις μυριάδες πλάνες και κακοδοξίες τους που προκάλεσαν ένα αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ μας;»[9]
Κατόπιν «Ακολούθησε η δοξολογία, ευχές που διαβάστηκαν και έψαλησαν σε τέσσερις γλώσσες – ελληνικά, αγγλικά, ουκρανικά και ισπανικά – ενώ το Πάτερ ημών διαβάστηκε στα λατινικά»[10]. Στη συνέχεια μοιράστηκαν δώρα. «Μία στόλα, ένα κεντητό χειροποίητο πετραχήλι κι έναν σταυρό δώρησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ενώ εκείνος του έκανε δώρο μια ψηφιδωτή εικόνα του Ιησού Χριστού, την οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης ασπάσθηκε»[11]!
Μετά από αυτό ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης και ο «Πάπας» υπέγραψαν κοινή δήλωση, η οποία απηχεί το οικουμενιστικό κλίμα που επικράτησε. Σε αυτή τονίστηκε ότι «τά ἱστορικά ζητήματα παραμένουν πρός ἀντιμετώπιση, καλοῦν τίς ἐκκλησίες νά ἐπικεντρωθοῦν σέ αὐτά πού τίς ἑνώνουν, ξεκινώντας ἀπό τήν πίστη πού ὁμολογεῖται στό Σύμβολο τῆς Πίστεως τῆς Νίκαιας. Οἱ Χριστιανοί εἶναι δεμένοι μεταξύ τους μέ τήν πίστη ἡ ὁποία ὁμολογεῖται στό Σύμβολο τῆς Νίκαιας, ἡ κοινή ἀποποδοχή τοῦ Θείου ἐπιτρέπει στίς ἐκκλησίες νά ἀντιμετωπίσουν κοινές προκλήσεις “μέ ἀμοιβαῖο σεβασμό…, ὁ αὐθεντικός διαθρησκευτικός διάλογος δέν εἶναι πηγή σύγχυσης, ἀλλά οὐσιαστικός γιά τήν συνύπαρξη λαῶν διαφορετικῶν παραδόσεων καί πολιτισμῶν”»! Πουθενά δεν αναφέρεται κλήση για αποβολή των κακοδοξιών του Παπισμού! Αντίθετα, δόθηκε η εντύπωση ότι δεν μας χωρίζει τίποτε με αυτόν και άρα μπορούμε να προχωρήσουμε στην ένωση! Ότι μόνο κάποιες «λεπτομέρειες και αλληλοϋποχωρήσεις» απομένουν! Όμως η αδυναμία διακοινωνίας παρουσιάζει εκτύπως το άλυτο πρόβλημα. Χωρίς διακοινωνία δεν υφίσταται ενότητα. Διακοινωνία όμως με τον Παπισμό σημαίνει εξουνιτισμό, αναθεματισμός και καθαίρεση!
Ένα άλλο θέμα που τέθηκε ήταν ο κοινός εορτασμός του Πάσχα, για τον οποίο δεν πάρθηκε καμιά απόφαση και αρκέστηκαν σε αόριστα ευχολόγια, γιατί ο Παπισμός αρνείται να εφαρμόσει τον όρο της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και εορτάζει το Πάσχα πριν ή μαζί με τους Εβραίους.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στον πομπώδη και τελικά, όπως κατάληξε, ανούσιο εορτασμό των 1700ων χρόνων από της σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, ενώ παραβρέθηκαν οι αιρεσιάρχες (Παπικοί, Ουνίνες, Κόπτες, Αρμένιοι, Μαρωνίτες, κλπ), απουσίαζε σχεδόν σύμπασα η Ορθοδοξία! Παραστάθηκε, εκτός του Οικουμενικού Πατριάρχου, μόνον ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και κανένας άλλος Προκαθήμενος σε αυτό το σημαντικό γεγονός! «Εἰδικά ἡ ἀπουσία τῶν δύο πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων, τῆς Ἀντιοχείας καί τῶν Ἱεροσολύμων, μπορεῖ νά χαρακτηριστῆ ὡς καθοριστικός παράγοντας γιά τόν μή καθορισμό τοῦ κοινοῦ Πασχαλίου. Ἡ παρουσία μόνον δύο Ἐκκλησιῶν, Κωνσταντινουπόλεως καί Ἀλεξανδρείας, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ μία χωρίς ποίμνιο, καί μιᾶς αἱρετικῆς ἐκκλησίας (αὐτή τῆς Ρώμης), εἶναι λογικό νά μή καθιστᾶ ἔγκυρη οἱανδήποτε ἀπόφαση, πόσο μᾶλλον τοῦ καθορισμοῦ τοῦ κοινοῦ Πασχαλίου»! Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό, από τα βαθειά ρήγματα διχασμού που υπάρχουν σήμερα στην παγκόσμια Ορθοδοξία; Προφανώς αυτή η κατάσταση είναι από της χειρότερες της ιστορικής της πορείας! Διότι, ενώ υφίσταται άμεση ανάγκη συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου, δυστυχώς οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών κωφεύουν!!!
Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας εκφράζοντας την λύπη μας και την ανησυχία μας για τας όσα πρωτοφανή συμβαίνουν στο χώρο της Αγίας μας Εκκλησίας. Δυνάμεις εκτός Αυτής την ταλανίζουν και την διχάζουν, ώστε να καταστεί «διαχειρίσιμη» στα σχέδια εκείνων που θέλουν την αποδυνάμωσή της, την σχετικοποίησή της και την εξομοίωσή της με τις ποικίλες αιρετικές ομάδες, τις οποίες υψηλόβαθμοι εκκλησιαστικοί ηγέτες μας τις θεωρούν ως «αληθινές εκκλησίες»! Αυτό θεωρούμε ότι έγινε και στις ως άνω «εορταστικές εκδηλώσεις» για το όντως σημαντικό γεγονός της επετείου των 1700ων χρόνων από την σύγκληση της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία είναι κτήμα αποκλειστικά της Μίας και Αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδοξίας μας και η οποία καταδεικνύει διαχρονικά την αιρετική αλαζονεία και κάθε κακόδοξη πλάνη.
Θεωρούμε ότι, εν τέλει, παρά τα όσα έλαβαν χώρα κατά τους εορτασμούς κατεδείχθη το αβυσσαλέο και αγεφύρωτο χάσμα που μας χωρίζει με τον Παπισμό, διότι είναι αδύνατος η intercommunion (διακοινωνία) μαζί του! Η ανάμνησή του γεγονότος αυτού σύντομα θα είναι παρελθόν. Ακόμα, όπως προαναφέραμε, κατέδειξε και το άλγος του διχασμού στο άχραντο σώμα της Εκκλησίας μας. Θα έπρεπε, πριν από κάθε προσπάθεια «ένωσης» της Εκκλησίας μας με τους αιρετικούς, να επιχειρηθεί η εσωτερική της ενότητα. Να αφεθούν, με πνεύμα ταπείνωσης, τα προσωπικά πάθη και να πραγματοποιηθεί η καταλλαγή, πάντα υπό το πνεύμα της Συνοδικότητας, η οποία δυστυχώς πάσχει σοβαρά στις τραγικές ημέρες μας!
Και για να τελειώνουμε μια και καλή με όλο αυτό το σκηνικό: Ένωση πραγματική με τις αιρέσεις και εν προκειμένω με τον Παπισμό, δεν πρόκειται να γίνει, διότι (αποδείχτηκε περίτρανα στους ως άνω εορτασμούς), οι αιρετικοί δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να αποβάλλουν τις πλάνες τους! Η παπική αλαζονεία απέβαλλε το υποκριτικό προσωπείο της και έδειξε το πραγματικό της ειδεχθές πρόσωπο, το οποίο συνθέτει και την ουσία του Παπισμού!
Τέλος, στους δικούς μας θιασώτες της «ένωσης των εκκλησιών», χωρίς τις προϋποθέσεις που θέτει η δισχιλιόχρονη παράδοση της Εκκλησίας μας, αφήνουμε τον Απόστολο Παύλο να τους συμβουλεύσει, να πολιτεύονται, «ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος», λαλούντες «ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ» (Εφ.4,25)! Γιατί, υπάρχει και ο θάνατος και μετά ταύτα η κρίσις, καθότι, «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ.9,27). Αυτό πρέπει να συνέχει την καρδιά μας, την σκέψη μας και τις πράξεις μας!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών