Η Εκκλησία, η Εθνική τράπεζα και τα κηρύγματα

Απόψεις - Άρθρα - Σχόλια | Δημοσίευση: 16/04/2013

Του Κώστα Ζαφειρίου

 

Κάποτε, η Εκκλησία της Ελλάδας, ήταν ένας από τους βασικούς μετόχους της Εθνικής Τράπεζας. Το ποσοστό των μετοχών της, που ήλεγχε, έφτανε και ξεπερνούσε το 5%, κυρίως μέσω κληροδοτημάτων, που χάνονταν στα βάθη των δεκαετιών, αρχής γενομένης από τον ίδιο τον ιδρυτή της, αείμνηστο Γ.Σταύρου. 

Πριν από περίπου δύο χρόνια η Εκκλησία έλαβε την απόφαση να δανειστεί για να στηρίξει την ΕΤΕ, συμμετέχοντας σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου. Αυτή η κίνηση ήταν τόσο επιπόλαια που την οδήγησε στο χείλος του γκρεμού. Όμως ουδείς ...ίδρωσε! 

Μετά την καταβαράθρωση της αξίας της μετοχής της Εθνικής η Εκκλησία της Ελλάδος έχασε τα όποια περιουσιακά οφέλη προσδοκούσε . Το ποσοστό της στην ΕΤΕ είναι περίπου 1,5% και φυσικά δεν είναι μεγαλομέτοχος όπως κάποιοι αφελώς πιστεύουν και ούτε θα συμμετάσχει σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου, αφού η Εκκλησία σήμερα αγωνίζεται να επιβιώσει. 

Έγιναν πολλά λάθη στην οικονομική διαχείριση σε επίπεδο συμβουλών και αποφάσεων αλλά κανείς δεν κάθισε στο σκαμνί. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος (ο φόβος του σκαμνιού) που ξαφνικά η Εκκλησία της Ελλάδος σταμάτησε να διαλαλεί ότι αντιμετωπίζει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα... 

Την αγωνία του για το μέλλον της ιστορικής Εθνικής Τράπεζας εξέφρασε την περασμένη Κυριακή, κατά την ομιλία του μετά την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Όπως είπε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης εάν τυχόν πτωχεύσουν οι τράπεζες τότε το αποτέλεσμα θα είναι να πτωχεύσει η χώρα.

 

«Αν καταρρεύσει η Εθνική Τράπεζα, θα καταρρεύσουμε όλοι», είπε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και πρότεινε ως λύση να συνεισφέρουν όλοι οι Έλληνες, ό,τι μπορεί ο καθένας, για τη διάσωσή της. Πρωτοστατώντας μάλιστα σε αυτή την προσπάθεια σωτηρίας της ΕΤΕ ο Άνθιμος είπε ότι θα προσφέρει τους δύο επόμενους μισθούς του για τον σκοπό αυτό.

 

Και το παράλογο είναι ότι κάλεσε και όλους τους Έλληνες να συνεισφέρουν για να διασωθεί το ιστορικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα και να αποφευχθεί μια γενικότερη οικονομική καταστροφή.

 

Κατανοούμε την αγωνία του σεβασμιωτάτου που βλέπει την τράπεζα που στήριξε η Εκκλησία να κινδυνεύει σήμερα να περάσει στον έλεγχο του κράτους (πράγμα δύσκολο γιατί δρομολογείται η διάσωσή της), αλλά θεωρούμε ακατανόητη την έκκληση του σεβασμιωτάτου να βοηθήσουμε (μισθωτοί και συνταξιούχοι) οικονομικά την τράπεζα

 

Επίσης δεν θεωρούμε σωστό στο κήρυγμα της Κυριακής να γίνεται λόγος για τραπεζικά ιδρύματα. Στους ιερούς ναούς πηγαίνουμε για την σωτηρία των ψυχών και όχι για τη σωτηρία των...τραπεζών.

 

Σε περιόδους κρίσης αξιών δεν έχουν θέσει κηρύγματα σωτηρίας του συστήματος που προκάλεσε την κρίση.