Τέσσερεις βουλευτές ζητούν φορολόγηση των Ιερών Ναών και κατάργηση φοροαπαλλαγών της Εκκλησίας

Ρεπορτάζ | Δημοσίευση: 22/09/2011

Την φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, καθώς και την πλήρη κατάργηση της φοροαπαλλαγής των εμπορικών συναλλαγών τους ζητά η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ). Οι χώροι άσκησης θρησκευτικής λατρείας (Ιεροί Ναοί, Τεμένη, Συναγωγές) εξαιρέθηκαν, από την καταβολή του έκτακτου φόρου ακίνητης περιουσίας και με αφορμή την εξαίρεση αυτή, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης  Κουβέλης και οι βουλευτές της Θανάσης  Λεβέντης, Νίκος Τσούκαλης και Γρηγόρης  Ψαριανός, κατέθεσαν ερώτηση στον Ευ. Βενιζέλο, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρουν το αίτημα τους για φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής εξουσίας.

 Οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ υπενθύμισαν ότι η εκκλησία αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο ιδιοκτήτη γης (μετά το ελληνικό κράτος) στην ελληνική επικράτεια, με 130.000 εκτάρια γης, ενώ διαθέτει το 1,5% των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, με έναν εκπρόσωπο της στο διοικητικό της συμβούλιο και ότι «η οικονομική διεύθυνση της Εκκλησίας επιβεβαιώνει την καταβολή φόρων εισοδήματος ύψους € 2.500.000 το 2010».

Παραθέτουν επίσης τους νόμους εκείνους, οι οποίοι θεσπίστηκαν από το 1997 έως το 2010 και μέσω των οποίων, η Εκκλησία απαλλάσσεται τόσο από την υποχρέωση καταβολής φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας για τα ακίνητα που χρησιμοποιούν οι ναοί και οι μονές, όσο από την υποχρέωση της εισφοράς 35% των εσόδων της (η εισφορά είχε θεσπιστεί το 1945, όταν το κράτος ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλλει τους μισθούς των κληρικών και η Εκκλησία να εισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό το 25% των ακαθάριστων εσόδων της, ποσοστό που το 1968 αυξήθηκε στο 35%), ενώ απολαμβάνει και πλήθος άλλων «διευκολύνσεων».

Καταλήγοντας η ΔΗΜΑΡ, ζήτησε να μάθει αν η κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει στη φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και αν προτίθεται να συμπεριλάβει την Εκκλησία και τα άλλα θρησκευτικά δόγματα στην έκτακτη εισφορά ακινήτων, εξαιρώντας μόνο όσα ακίνητα χρησιμοποιούνται αποδεδειγμένα για φιλανθρωπικούς και κοινωφελείς σκοπούς, όπως π.χ, τα ορφανοτροφεία.