''Πυρκαγιές: Ένας ψαλμός πάντα θα μας λυτρώνει από τα ανείπωτα – Συγκίνηση με τη λιτανεία στη Ζάκυνθο''
Άλλοι αγωνίζονται στο ανθρώπινο μέτρο και άλλοι μάχονται σιωπηλά στο πνευματικό - Ανάγκη οι λιτανείες για τη δοκιμασία της πατρίδας μας
(Ολόκληρο το άρθρο στα σχόλια)
...Μέσα στη ζοφερή νύχτα της Τρίτης (12/8) όπου η μισή Ελλάδα καιγόταν από βορά ως νότο, ο ιερέας της Λιθακιάς Ζακύνθου ξεχύθηκε στους δρόμους μαζί με μια χούφτα χωριανούς. Με ιερές εικόνες, με άγια λείψανα και με αίνους στην Υπεραγία Θεοτόκο, λίγοι πιστοί έκαναν λιτανεία για να δεηθούν να σταματήσει το κακό. Η εικόνα έμοιαζε βγαλμένη από πόλεμο. Το βουνό πίσω τους λαμπαδιασμένο, έλαμπε κατακόκκινο στο σκοτάδι με τις φλόγες να υψώνονται στον ουρανό σαν θηρία που ζητούσαν να καταπιούν το χωριό.
«Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων, την εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν, υπό του αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν»
Οι φωνές των πιστών ανήσυχες στο ψάλσιμο τους, φορτωμένες με θλίψη για τη συμφορά στον τόπο. Τα βλέμματα ακροβατούσαν μεταξύ της συντριβής και της θείας ελπίδας. Ζούμε σε εποχές που μένουν άλαλα τα χείλη και των ευσεβών με αυτή τη λυσσαλέα επίθεση που δέχεται η πατρίδα μας. Δίπλα από το μικρό ποίμνιο, περνούν αγροτικά οχήματα που τρέχουν για να βοηθήσουν στο μέτωπο. Τρέχουν για να κάνουν όσα μπορεί ο άνθρωπος, όσο ο λειτουργός του Υψίστου δέεται για να επέμβει και ο Θεός, περισσότερο από αυτό το λίγο – δυστυχώς – που Του επιτρέπουμε...
...Ένας γνωστός μετεωρολόγος σχολίασε τη… ματαιότητα των λιτανειών στης πυρκαγιές, λέγοντας ότι βοηθούν μόνο από κοινωνιολογική και ψυχολογική σκοπιά. Λες και οι λιτανείες είναι group therapy για φαντασμένους.
Αλλά τι να πεις; Δυστυχώς αυτό είναι το πνεύμα της εποχής μας. Κόψαμε το μερίδιο του Θεού στις ζωές μας, βασιστήκαμε εξολοκλήρου στον πραγματισμό και την επιστήμη, γεμίσαμε με τεχνολογία, χάρτες, προγνωστικά και μετρήσεις, και τι καταφέραμε τελικά; Να αναλύουμε με εξαιρετική ακρίβεια την καταστροφή μας. Να γνωρίζουμε όλες τις παραμέτρους του χαμού μας. Απαρνιόμαστε τον Χορηγό της ζωής και γίναμε ειδήμονες του θανάτου μας. Καταπληκτική πρόοδος.
Αλλά έστω, αυτές οι λιγοστές ψυχές που ακόμα νιώθουν τη συνάφεια της κοσμικής τάξης με τους πνευματικούς νόμους, συγκινούνται και παρηγορούνται μυστικά από τέτοιες εικόνες...